วันเสาร์ที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2554
วันพฤหัสบดีที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2554
10 คลิปYoutubeชาวโลกแห่ดูมากที่สุด
http://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1324473230&grpid=09&catid&subcatid
วันพุธที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2554
วันอังคารที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2554
วันจันทร์ที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2554
วันเสาร์ที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2554
วันศุกร์ที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2554
วันพฤหัสบดีที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2554
วันพุธที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2554
วันเสาร์ที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2554
วันพุธที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2554
วันอังคารที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2554
วันจันทร์ที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2554
วันเสาร์ที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2554
คำพ่่อสอนสั้นๆแต่มีความหมาย
"พ่อไม่มีสมบัติอะไรให้เจ้า ถ้าอยากได้ต้องขยันเรียนแล้วหาเอา" นี้เป็นคำที่พ่อสอนตั้งแต่เป็นเด็ก
"พ่อ" ของผมก็ไม่ต่างอะไรกับพ่อของชาวบ้านทั่วไป ที่มีฐานะยากจนคนหนึ่ง มีหน้าที่หาเลี้ยงครอบครัว แต่การทำหน้าที่ของพ่อดูจะไม่สมบูรณ์เท่าใดนัก เพราะต้องทำหน้าที่ดูแลแม่ที่ป่วยเป็นโรคเลือดต้องพาเข้ากรุงเทพฯรักษาที่โรงพยาบาลสมเด็จเจ้าพระยาตั้งแต่จำความได้ โดยฝากผมและน้องอีกสองคนอยู่กับญาติ
เพราะการมีปัญหาชีวิตในครอบครัวดังกล่าวทำให้ "พ่อ" ต้องดื่มสุราและมีปัญหาต้องหนีคดี และแล้วครอบครัวก็แตกสลาย พ่อแม่ลูกไปคนละทาง ทำให้เท่าที่จำได้ชีวิตของผมและน้องต้องพึ่งญาติมาตลอด
และที่พึ่งที่ดีที่สุดสำหรับเด็กครอบครัวแตกแยกคนหนึ่งก็คือ "วัด" ที่หลวงปู่ที่เป็นญาติห่างๆนำมาเลี้ยงให้เป็นเด็กวัดเรียนหนังสือจนได้คำว่า "มหา" จบปริญญาตรีพุทธศาสตรบัณฑิต เอกปรัชญา จาก "มจร"
หลวงปู่ได้ติดตามถามข่าวพ่อตลอดและในที่สุดหลวงปู่ก็ได้กล่อมให้พ่อบวชเป็นพระตั้งแต่ปี 2518 จนถึงปัจจุบัน โดยที่ขณะนั้นผมกำลังเรียนหนังสืออยู่ชั้นประถมสอง ดังนั้นภาพของคำว่า "พ่อ"ของผมก็คือภาพของคำว่า "หลวงพ่อ"มาโดยตลอด
หลังจากเรียนหนังสือจบป.4 บวชเณรสอบได้นักธรรมชั้นโท หลวงปู่ก็พาเข้ากรุงเทพฯมาฝากกับหลวงลุงที่เป็นญาติห่างๆอีกเช่นกัน
หากมีเวลาก็จะกลับไปต่างจังหวัดเยี่ยม "หลวงปู-พ่อ" ปีละสองสามครั้ง จะคุยกับ"หลวงพ่อ"จนดึกดื่น ท่านก็จะเล่าถึงประวัติความเป็นมาของชีวิตที่ช่วงที่ผจญภัย และก็มีคำสอบสอดแทรกเข้ามาบ้าง แต่กินใจและไม่เคยลืมก็คือคำสอนนี้
จากคำสอนดังกล่าวทำให้ผมสร้างชีวิตมาได้จนถึงทุกวันนี้ ไม่เคยคิดอิจฉาคนที่รวยกว่า และไม่เคยเห็น"เงินใหญ่" หรือเห็นเงินดีกว่าความถูกต้อง มีคำว่า "รู้จักพอ"
และคำว่า "รู้จักพอ" นี้ทำให้ผมไม่เคยเรียกร้องค่าตอบแทนจากการทำงานต้นสังกัด เมื่อเงินเดือนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ก็ทำให้เราภูมิใจ เพราะหากเปรียบเทียบกับคนอีกจำนวนมากผมยังดีกว่าคนอื่นเยอะ
พร้อมกันนี้ก็ไม่เคยดูหมิ่นเงินน้อย อย่างเช่นช่วงน้ำท่วมเวลาที่ว่างจากการทำงานก็จะพายแพโฟมไปหาเก็บขวดน้ำที่ลอยมากับสายน้ำ หรือเศษเหล็กจากตู้เสียหาจากแช่น้ำตอนนี้ก็มีปริมาณมากพอสมควร พอน้ำลดแล้วก็คงจะขายได้หลายบาท เก็บเศษไม้ที่พอจะนำมาประกอบเป็นเครื่องใช่สอยได้มาสะสมไว้เต็มหลังคาบ้านแล้ว จึงทำให้มีความรู้สึกว่าน้ำท่วมครั้งนี้ผมมีแต่ได้กับได้ ได้เห็นน้ำใจเพื่อน ญาติ และคนไทย
ชีวิตที่ก้าวมาได้จนถึงทุกวันนี้และมีความมั่นคงในชีวิตและครอบครัวพอสมควร ก็คงได้มาจากคำสอนของ"หลวงพ่อ" ที่ว่า "พ่อไม่มีสมบัติอะไรให้เจ้า ถ้าอยากได้ต้องขยันเรียนแล้วหาเอา" และไม่เคยคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ที่มี "พ่อ" เป็น "หลวงพ่อ" มากว่า 30 ปี และคอยดูแลท่านตอนนี้ก็อายุ 70 ปีกว่าแล้ว
จึงทำให้เกิดความคิดว่า "คำสอนของพ่อจะสั้นหรือยาวก็มีความหมายถ้าลูกทำตาม"
สำราญ สมพงษ์
"พ่อ" ของผมก็ไม่ต่างอะไรกับพ่อของชาวบ้านทั่วไป ที่มีฐานะยากจนคนหนึ่ง มีหน้าที่หาเลี้ยงครอบครัว แต่การทำหน้าที่ของพ่อดูจะไม่สมบูรณ์เท่าใดนัก เพราะต้องทำหน้าที่ดูแลแม่ที่ป่วยเป็นโรคเลือดต้องพาเข้ากรุงเทพฯรักษาที่โรงพยาบาลสมเด็จเจ้าพระยาตั้งแต่จำความได้ โดยฝากผมและน้องอีกสองคนอยู่กับญาติ
เพราะการมีปัญหาชีวิตในครอบครัวดังกล่าวทำให้ "พ่อ" ต้องดื่มสุราและมีปัญหาต้องหนีคดี และแล้วครอบครัวก็แตกสลาย พ่อแม่ลูกไปคนละทาง ทำให้เท่าที่จำได้ชีวิตของผมและน้องต้องพึ่งญาติมาตลอด
และที่พึ่งที่ดีที่สุดสำหรับเด็กครอบครัวแตกแยกคนหนึ่งก็คือ "วัด" ที่หลวงปู่ที่เป็นญาติห่างๆนำมาเลี้ยงให้เป็นเด็กวัดเรียนหนังสือจนได้คำว่า "มหา" จบปริญญาตรีพุทธศาสตรบัณฑิต เอกปรัชญา จาก "มจร"
หลวงปู่ได้ติดตามถามข่าวพ่อตลอดและในที่สุดหลวงปู่ก็ได้กล่อมให้พ่อบวชเป็นพระตั้งแต่ปี 2518 จนถึงปัจจุบัน โดยที่ขณะนั้นผมกำลังเรียนหนังสืออยู่ชั้นประถมสอง ดังนั้นภาพของคำว่า "พ่อ"ของผมก็คือภาพของคำว่า "หลวงพ่อ"มาโดยตลอด
หลังจากเรียนหนังสือจบป.4 บวชเณรสอบได้นักธรรมชั้นโท หลวงปู่ก็พาเข้ากรุงเทพฯมาฝากกับหลวงลุงที่เป็นญาติห่างๆอีกเช่นกัน
หากมีเวลาก็จะกลับไปต่างจังหวัดเยี่ยม "หลวงปู-พ่อ" ปีละสองสามครั้ง จะคุยกับ"หลวงพ่อ"จนดึกดื่น ท่านก็จะเล่าถึงประวัติความเป็นมาของชีวิตที่ช่วงที่ผจญภัย และก็มีคำสอบสอดแทรกเข้ามาบ้าง แต่กินใจและไม่เคยลืมก็คือคำสอนนี้
จากคำสอนดังกล่าวทำให้ผมสร้างชีวิตมาได้จนถึงทุกวันนี้ ไม่เคยคิดอิจฉาคนที่รวยกว่า และไม่เคยเห็น"เงินใหญ่" หรือเห็นเงินดีกว่าความถูกต้อง มีคำว่า "รู้จักพอ"
และคำว่า "รู้จักพอ" นี้ทำให้ผมไม่เคยเรียกร้องค่าตอบแทนจากการทำงานต้นสังกัด เมื่อเงินเดือนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ก็ทำให้เราภูมิใจ เพราะหากเปรียบเทียบกับคนอีกจำนวนมากผมยังดีกว่าคนอื่นเยอะ
พร้อมกันนี้ก็ไม่เคยดูหมิ่นเงินน้อย อย่างเช่นช่วงน้ำท่วมเวลาที่ว่างจากการทำงานก็จะพายแพโฟมไปหาเก็บขวดน้ำที่ลอยมากับสายน้ำ หรือเศษเหล็กจากตู้เสียหาจากแช่น้ำตอนนี้ก็มีปริมาณมากพอสมควร พอน้ำลดแล้วก็คงจะขายได้หลายบาท เก็บเศษไม้ที่พอจะนำมาประกอบเป็นเครื่องใช่สอยได้มาสะสมไว้เต็มหลังคาบ้านแล้ว จึงทำให้มีความรู้สึกว่าน้ำท่วมครั้งนี้ผมมีแต่ได้กับได้ ได้เห็นน้ำใจเพื่อน ญาติ และคนไทย
ชีวิตที่ก้าวมาได้จนถึงทุกวันนี้และมีความมั่นคงในชีวิตและครอบครัวพอสมควร ก็คงได้มาจากคำสอนของ"หลวงพ่อ" ที่ว่า "พ่อไม่มีสมบัติอะไรให้เจ้า ถ้าอยากได้ต้องขยันเรียนแล้วหาเอา" และไม่เคยคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ที่มี "พ่อ" เป็น "หลวงพ่อ" มากว่า 30 ปี และคอยดูแลท่านตอนนี้ก็อายุ 70 ปีกว่าแล้ว
จึงทำให้เกิดความคิดว่า "คำสอนของพ่อจะสั้นหรือยาวก็มีความหมายถ้าลูกทำตาม"
สำราญ สมพงษ์
วันศุกร์ที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2554
วันพฤหัสบดีที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2554
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)
-
เมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2567 พระราชวัชรสารบัณฑิต หรือ “เจ้าคุณประสาร” รองอธิการบดีฝ่ายวางแผนและพัฒนา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย(... -
วิจารณ์สนั่นหลักสูตรบาลีป.ธ.1-2 ถึงป.ธ. 9 เรียนพระไตรปิฎก 149 หน้า "เจ้าคุณหรรษา" ยกสามเณร 2 รูป หนึ่งจบ ป.ธ. 9 อายุ 17 ปี หนึ่งจบ... -
พระปิดตายันต์ยุ่งมหาอุตโม หลวงปู่ทิม อิสริโก จัดสร้างเพื่อหารายได้ สร้างหอฉันอุตตโม ออกแบบโดยช่างเกษม มงคลเจริญ ประกอบด้วย เนื้...