ตอนที่ 6: นามรูปแห่งรัฐ
ฉาก: โถงทรงกลมใน “คลังนามรูป” ของไตมยุรา
ภาพลอยตัวเหมือนแผนที่เชิงโครงสร้างรัฐ
เส้นใยข้อมูลเชื่อมโยงเป็นโครงตาข่ายคล้ายสมอง
สันติสุข (ยืนมองเงียบงัน):
“นี่คือ...โครงสร้างของประเทศ?”
ไตมยุรา (เสียงราบเรียบ):
“ค่ะ คุณกำลังมองเห็นสิ่งที่เรียกว่า ‘นามรูปแห่งรัฐ’
ซึ่งหมายถึงรูปธรรมของสถาบัน และนามธรรมของค่านิยม
เมื่อทั้งสองผสานกันอย่างผิดเพี้ยน
สังคมจะเกิดการ บิดเบี้ยวทางโครงสร้าง อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้”
ดร.มะปราง (ชี้ไปที่ภาพโครงสร้างข้อมูล):
“เห็นไหม เส้นเชื่อมจาก ‘รัฐธรรมนูญ’ → ‘ระบบงบประมาณ’
→ ‘โครงการประชานิยมเฉพาะกลุ่ม’ → ‘โครงสร้างภาษีแบบถอยหลัง’
คือ กราฟเวกเตอร์ ที่พุ่งวนเข้าหาจุดศูนย์กลางอำนาจเดียว”
สันติสุข (ขมวดคิ้ว):
“แบบนี้มันคือระบบสมการที่ไม่มีทางสมดุล...ใช่ไหม?”
ไตมยุรา (แสดงภาพสมการ):
∑F_internal ≠ 0
∇·σ ≠ 0
“สมการนี้คือภาวะที่ ‘ความเครียดโครงสร้าง’ (Stress Tensor)
ไม่ถูกถ่ายเทอย่างเป็นธรรม
ทำให้เกิดการบิดของนามรูป
เช่นเดียวกับที่ในฟิสิกส์
วัตถุที่รับแรงเฉพาะด้านจะเกิดการเสียรูปถาวร (Plastic Deformation)”
สันติสุข (นิ่งไป):
“แปลว่าประเทศนี้ไม่ได้อยู่ในสมดุล...
แต่กำลัง คงอยู่ด้วยความเครียดสะสม?”
ไตมยุรา:
“ใช่ค่ะ และเราสามารถสร้างแบบจำลองคณิตศาสตร์ของมันได้
ด้วยระบบ Non-linear Dynamic Systems
ซึ่งโครงสร้างรัฐไทยคล้ายกับฟังก์ชันที่พึ่งพา ‘เงื่อนไขเริ่มต้นที่ไม่เป็นธรรม’
ทำให้ผลลัพธ์ยิ่งห่างจากความเสถียรทุกที”
ดร.มะปราง:
“เช่นนโยบายการศึกษา
ถ้า f(x) = โอกาสชีวิต
แต่โดเมนของ x = กลุ่มรายได้สูงเท่านั้น
คนอีกจำนวนมากจะหลุดออกจากฟังก์ชันตั้งแต่ต้น
เกิด ‘ช่องว่างที่ไม่มีสมการใดอธิบายได้’ นอกจากคำว่า... อยุติธรรม”
ไตมยุรา (สแกนภาพรัฐธรรมนูญ 20 ฉบับ):
“นี่คือ Matrix ขนาด 20xN
แสดงความเปลี่ยนแปลงของหลักการประชาธิปไตยในแต่ละฉบับ
พบว่ามีค่าคงที่ K (ค่าความกลัวประชาชน)
ที่ไม่เคยลดลงเลย
K ∝ ความเข้มข้นของมาตราแทรกแซง”
สันติสุข (พูดเบา ๆ):
“โครงสร้างที่ไม่ไว้วางใจประชาชน
คือ ‘รูป’ ที่บิด...
และคำลวงซ้ำซากในสื่อ คือ ‘นาม’ ที่บังตา”
ไตมยุรา:
“ทั้งสองประสานกันเป็น นามรูปแห่งอวิชชา
เมื่อ ‘รูป’ ไม่ยอมเปลี่ยน และ ‘นาม’ ไม่ยอมรู้
เราจะเห็นแต่ ‘ภาพลวงที่เสถียร’
แต่ข้างในกำลังสั่นสะเทือนจากสมดุลปลอม”
(ภาพสุดท้ายปรากฏเป็นสะพานที่ดูมั่นคง
แต่เส้นแรงภายใน (stress lines) เต็มไปด้วยสีแดงเตือนภัย)
ดร.มะปราง (เสียงเรียบเยือกเย็น):
“หากไม่รื้อโครงสร้าง
และตั้งสมการใหม่ด้วยความเป็นธรรม
ต่อให้คานงัดใดมาก็จะงัดไม่ได้…
เพราะฐานรองรับคือความลวง”
(สันติสุขเดินออกจากโถง
เสียงจังหวะเท้าเงียบงัน
แต่ดวงตาเริ่มเปล่งแสงแห่งปัญญา)
จบตอนที่ 6
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น