บทสรุป
[ฉาก: ร้านหนังสืออิสระเล็กๆ แห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ – วันเปิดตัวหนังสือ]
(สันติสุขยืนอยู่หน้าห้องจัดกิจกรรม ข้างๆ เขามีมะปรางที่กำลังช่วยดูแลหนังสือที่วางขาย ส่วนปัญญา (AI) ถูกติดตั้งอยู่บนแท็บเล็ตที่เชื่อมต่อกับโปรเจคเตอร์ขนาดเล็กเพื่อช่วยตอบคำถามของผู้ร่วมงาน หนังสือเล่มใหม่ของเขามีชื่อว่า “พิราบลุงโฮ: เวียดนาม, AI และสันติวิธี”)
สันติสุข: (ยิ้มให้กับผู้ร่วมงาน) ก่อนอื่น ผมต้องขอขอบคุณทุกท่านที่มาที่นี่วันนี้... หนังสือเล่มนี้เกิดขึ้นจากการเดินทางของผมและมะปรางในเวียดนาม มันเป็นทั้งเรื่องราวของอดีต ปัจจุบัน และอนาคต—เกี่ยวกับโฮจิมินห์ เกี่ยวกับ AI และเกี่ยวกับความหมายของ ‘สันติภาพ’
มะปราง: (เสริม) คำถามที่สำคัญก็คือ… เราจะนำบทเรียนจากเวียดนามมาใช้ในโลกที่ขับเคลื่อนด้วย AI ได้อย่างไร?
ปัญญา (AI): “ในระหว่างที่พวกคุณพูด ฉันได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับกระแสตอบรับของหนังสือแล้ว… ดูเหมือนว่าหลายคนสนใจแนวคิดของโฮจิมินห์ แต่ก็มีคำถามเกี่ยวกับบทบาทของ AI ในเรื่องสันติภาพ”
ผู้ร่วมงานคนหนึ่ง: (ยกมือถาม) ถ้าโฮจิมินห์ยังมีชีวิตอยู่ในยุค AI ท่านจะเลือกทางไหน?
(เกิดความเงียบครู่หนึ่ง สันติสุขมองไปที่หน้าปกหนังสือ—ภาพของโฮจิมินห์กับนกพิราบที่กำลังโบยบิน—ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น)
สันติสุข: ถ้าท่านยังมีชีวิตอยู่… ผมคิดว่าโฮจิมินห์จะไม่ปฏิเสธ AI แต่จะเลือกใช้มันเป็นเครื่องมือเพื่อส่งเสริม ‘สันติวิธี’ ไม่ใช่เครื่องมือของอำนาจ
ปัญญา (AI): “แต่ความจริงก็คือ AI สามารถถูกใช้เพื่อสันติภาพ หรือเพื่อการควบคุมก็ได้... แล้วมนุษย์จะเลือกทางไหน?”
มะปราง: (พยักหน้า) และนี่คือคำถามสำคัญ… ไม่ใช่แค่โฮจิมินห์ที่ต้องเลือก แต่เป็น ‘พวกเรา’ ที่ต้องเลือก
(เสียงปรบมือดังขึ้น ผู้ร่วมงานเริ่มพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน บางคนเข้าแถวเพื่อให้สันติสุขเซ็นหนังสือ บางคนยังนั่งครุ่นคิดกับคำถามสุดท้ายที่ยังไม่มีคำตอบแน่ชัด—ราวกับพิราบที่ยังคงลอยอยู่กลางฟ้า ไม่รู้ว่ามันจะบินไปทางไหนต่อไป)
จบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น