เคยเป็นธารใสเย็น ลูบไล้ดินแดนงาม
เสียงเด็กเล่นพล่าน ล่องแพสุขทุกยาม
แต่วันนี้น้ำขุ่นคลั่ก ไร้ค่าไร้นิยาม
อาบก็ไม่ได้ ใช้ก็ไม่ได้ ปลาก็ไม่มีตาม
[Chorus]
โอ้… แม่กกเอ๋ย น้ำแห่งชีวิต
หากเธอมีจิต จะตอบว่าไฉน
ใครจะเจ็บปวดเท่าชาวบ้านไร้
จากน้ำพึ่งได้… กลายเป็นลมหายใจที่ร้างลา
[Verse 2]
เขาว่ามาจากภูเขาแร่
คือแผลที่ใครไม่ดูแลรักษา
นักท่องเที่ยวหาย สายตาก็หม่นล้า
แม้แต่ช้างยังต้องรอ ดื่มน้ำหยดสุดท้ายจากธารา
[Verse 3]
โอ้… แม่กกเอ๋ย น้ำแห่งวันวาน
จะคืนกลับมาได้ไหม สู่บ้าน
เสียงคนเฒ่าบ่นเบา เจือปนร้าวราน
“คงไม่เหมือนเก่า… อยู่กันไปตามยถากรรม”
[Outro]
แต่ใจเรา… ยังไม่สิ้นหวัง
หากมีใครสักครั้ง ยื่นมือร่วมกัน
อย่าให้แม่กกต้องดับสูญพลัน
ขอวันหนึ่ง… น้ำใสคืนฝันกลับมาเหมือนเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น