วันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2564 พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส,ศ.ดร. ผู้อำนวยการหลักสูตรสันติศึกษา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย(มจร) ได้โพสต์ข้อความเผ่นเฟซบุ๊ก "Hansa Dhammahaso"ความว่า เรื่องกล้วยๆ แต่อาจจะไม่กล้วยอย่างที่คิด หากชีวิตหวังพึ่งพาแต่คนอื่น
โยมอุบาสกท่านหนึ่งตั้งใจทำบุญจึงเข้าร้านสะดวกซื้อแล้วซื้อกล้วยมาถวาย จึงถามราคาต่อลูกที่แยกใส่ถุงขาย เสียงที่ตอบกลับมา "ลูกเล็ก 9 บาท ลูกใหญ่ 13 บาท ครับ"
ด้านหนึ่งของเบื้องลึกในใจ ได้แต่ชื่นชมยินดีกับเจ้าของสวนกล้วยหอมที่ขายกล้วยได้ตลอดปี และบริษัทแห่งนี้ที่มีช่องทางให้จัดจำหน่ายผ่านแบรนด์ของตัวเอง แต่อีกด้านหนึ่งกลับมาหวนคำนึงรำพึงในใจว่า "ต้นทุนในการดำรงชีพที่ต้องทำงานแลกกับผลไม้สักลูกเพื่อบำรุงร่างกายหรือดับความหิวนั้น มีราคาไม่น้อยเลย"
ชีวิตที่ต้องพึ่งพาอาศัยกล้วยของคนอื่น จึงไม่กล้วยอย่างที่หลายคนคิด จะทำอย่างไรได้ เพราะเราไม่ได้ปลูกกล้วยแต่อยากจะกินกล้วย ไม่ว่าจะถูกหรือแพงเราก็ต้องใช้เงินซื้อหาอยู่ร่ำไป
ถ้าจะให้กล้วยกลายเป็นเรื่องกล้วยๆ ไม่ว่าจะรวยหรือจนก็สามารถกินกล้วยได้ เราต้องมีสวนกล้วยเป็นของตัวเอง กล้วยเป็นพืชที่ปลูกง่าย ประเทศไทยไปที่ไหนก็มีแต่กล้วย เกิดมาก็ได้กินกล้วย เพราะแม่เคี้ยวกล้วยกับข้าวใส่ใบตองอุ่นป้อนลูก โตมาก็กินข้าวกับกล้วย ในขณะเดียวกัน กล้วยทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงให้ต้นไม้อื่นๆ ได้ด้วย
ชีวิตที่เกิดมาแล้วหวังจะพึ่งพากล้วยคนอื่น จึงเป็นชีวิตไม่กล้วยอย่างที่หวัง แต่ชีวิตจะกล้วยไปทันทีถ้าเพียรพยายามพึ่งพาตนเองโดยการปลูกไว้ข้างบ้าน หลังบ้าน หรือที่ไหนสักแห่ง อยากกินกล้วยแบบไหน เช่น หอมทอง น้ำหว้า เล็บมือนาง ก็ปลูกตามฉันชอบ
ชีวิตแห่งการพึ่งพาตนเอง นำมาซึ่งความภาคภูมิใจ เกิดปีติสุข ปลูกกล้วย พรวนดิน ใส่ปุ๋ย รดน้ำ เห็นเขาเติบโตอย่างมีพัฒนาการทุกวัน นั่นคือรางวัลแห่งน้ำมือของตนเอง เพราะความสุขเราไม่ได้กินกล้วยเพื่อดับหิวอย่างเดียว หากแต่กำลังเติมพลังแห่งปีติสุขในขณะปอกกล้วย น้ำกล้วยเข้าปาก เคี้ยวและกลื่นกิน
คำถามคือ ชีวิตนี้มีอะไรบ้างที่ยังหลงเหลือให้เราได้พึ่งพาอาศัยศักยภาพของตนเองผ่านการลงมือทำด้วยตนเอง หากยังพอมีโอกาสมีช่องทาง ก็น่าที่จะกลับมาหวนคิดแล้วลงมือทำ โดยเริ่มจากเรื่องเล็กๆ รอบบ้าน รอบตัว บนพื้นที่ของเรา เล็กแต่ชอบ เล็กแต่ใช่ เล็กแต่ยิ่งใหญ่และมีพลัง
อนุโมทนาขอบคุณโยมเปิ้ล ปรางค์กู่ พอกน้อย ที่ถวายกล้วยมาปลูก ณ โคกหนองนาสันติศึกษาโมเดล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น