รอเธอมานานแสนนาน
ทรมานสามสิบหกพรรษา
โทรฟีบอลโลกโดนาได้มา
หายหน้าหายตาหลายกาล
ตอนนั้นยังเป็นเด็กเล็กหนัก
เห็นทีมฟ้าขาวเล่นใจนึกรัก
เชิงบอลนั้นสุดสะเด่าห่ำหัก
เป็นที่พักใจให้เชียร์เสมอมา
กาลเวลานั้นแปรเปลี่ยน
แรงที่เคยเชียร์ก็จางหาย
ใจยึดติดนักเตะหลายราย
ที่มั่นหมายเราไม่เดียวดาย
ตอนแรกเริ่มแข่งก็เชียร์ฟ้าขาว
ผู้เล่นทีมเราโกนาเต้หายไปไหน
พูดถึงฝีเท้าแดนหลังพัฒนาไกล
จึงเป็นเหตุปันใจกลับมาดั่งเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น