ก้มมองกระทงแล้วน้ำตาตก
เหมือนตกนรกแฟนลอยไปจากฉัน
ใจห่อเหี่ยวเหลียวมองดวงจันทร์
เฝ้ารำพันแฟนจ้าหายหน้าไปไหน
นั่งนับวันนับเดือนคล้อยคืนมา
จงกลับคืนมารักกันเหมือนเก่า
สุดท้ายฉันได้แต่เพียงความเศร้า
รูปเงาเธอนั้นมีอยู่แต่ในความฝัน
ฉันผิดอะไรไฉนเธอจึงต้องจาก
เธอมาพรากออกไปจากอกฉัน
คงลืมรักที่เธอได้เฝ้าเอ่ยจำนรร
ที่ให้คำมั่นจะรักกันจนวันตาย
คงเป็นกระทงหลงทางมานานนัก
ไร้ที่พักไร้ที่พึ่งพิงอาศัย
ฝ่าลมหนาวแทบขาดใจ
มีแต่ลมหายใจเป็นรังนอน
เห็นเดือนเพ็ญลอยกลางนภา
น้ำตาอาตมาหลั่งรินไหล
ลอยกลางนทีไกลแสนไกล
ไร้จุดหมายไร้ที่พักพิงนอน
เมื่อก่อนกาลน้อยเนื้อต่ำใจนัก
มีคนทักเด็กเลี้ยงควายไร้วาสนา
จึงเพียรมุ่งเรียนสรรพวิชานานา
แต่ไร้กระบือเงินล้านเธอจึงจากไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น