มาบัดนี้แสนกรุ้มกริ่มอุราหนัก
ที่สามารถหักด่านแห่งจอหงวน
หลังสาละวนอยู่กับวิชาทั้งมวล
สุดหอมหวนดุจดอกไม้ที่ผลิบาน
อันคำปรัชญากลางพงไพร
บรรจงจารึกไว้บนแผ่นภูผา
อิจฉาเหล่าฝูงค้างได้ทัศนา
อนิจจามนุษย์เยี่ยงข้ามิได้ยล
ดุจพิราบในเมฆหมอก
หลบพยัคฆาซอกตึก
มุ่งฝึกวิชชากัญชาศึก
มันพิลึกโส่งโล่งเส่งเล่ง
แต่จงเป็นแบบไม่เป็นเป็นสุข
จะหมดทุกข์โศกหมดสงสาร
หากจะเป็นก็เป็นทุกข์ยาวนาน
จงไม่เป็นก็จะเป็นสุขนิรันดร์
จุกอกอาเบะร่วงกลางเมืองใหญ่
แดนประชาธิปไตยแจ่มยังเกิดได้
ตราบชีวิตอุทิศประชาชาวซามูไร
แค้นฝังหุ่นคร่าชีวีได้อย่างไร้ปราณี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น