ก้าวมาไกลเกินจะก้าว
ปี่กลองเร้าให้เดินไปสู่ฝั่งฝัน
ผ่านตมพงษ์ ป่าเขา พนาวัลย์
จะนิ่งงัน หรือก้าวสู่สันติ ก็เพียงหลบใน
ไม่จำเป็นต้องเด่นเหนือใคร
ไม่จำเป็นต้องใหญ่จนคับนภา
สรรพสิ่งในโลกล้วนเป็นจินตนา
ไม่ว่าจะร่ำรวยหรือยากจน ทุกคนก็ต้องมรณา
ผ่านศึกวิชาธรรมมานานหนัก
หยุดพักเรียนรู้ชีวิตมาพักใหญ่
มีสุขมีทุกข์คละเคล้ากันไป
ต้องทำใจ รับรู้ว่าเราเพียงแค่เบบี้เอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น