ณ ราตรีหนึ่งที่ยังฝังใจ เชียงรายฝ้าม่น
เทวดาดล เธอเข้ามา ให้เพ้อใฝ่ฝัน
เธอเข้ามาจำนรร ฉันยังจารหทัย
แม่หน้ามนผู้พาชีวิตให้มีไฟ
พี่นี้ไม่มีสมบัติพัสถาน
ทรัพย์ศฤงคาร ให้เธอขนไป
พี่นี้มีแต่หนี้และความจนใจ
แม่หน้ามนคงไม่ทน อยู่กับเรา
พี่ไม่มีดิจิทัลวอลเลต
มีแต่บัดเจทที่ต้องจ่ายทุกวัน
ผ่านมาก็แทบบางตาย ไม่ไหวพลัน
ที่เหลือคือกำลังใจ ให้ก้าวเดินไป
ยามนี้หัวใจไม่ได้กอดเธอไว้
ไม่ได้หยอด คำหวานที่เคยกล่าว
ได้แต่หวนนึกถึงวันวานเรา
โอ้ คำหวาน เธอหายไปไหน
ท้องทุ่งนาสุดกว้าง อ้างว้างเขตขัณฑ์
เม่อมองหาเธอทุกวันไม่หาย
ท้องทะเลกว้างจังยังคิดถึงเธอ
โอ้ แม่หน้ามน ความรักยังคงเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น