เมื่อนักการเมืองยึดติดในอัตตา
ต่างแผดเสียงออกมา ว่าข้านี้เก่ง
เลือกตั้งครั้งนี้ ต่างพากันเพ่งเล็ง
ต้องเป็นตัวเต็ง ลงแข่งประลองเชิง
อย่าถามหาเลยนะ อุดมการณ์
มันไม่ใช่หลัก ของหวานที่กินได้
อย่าถามหาสัตยาบรรณ ที่ให้ไว้
มันแต่แค่น้ำลาย พ่นกันไปวันวัน
อย่าถามหาความยุติธรรม จากสุนัข
อย่าถามหาไม้หลัก ที่ปักเลนที่สั่นไหว
อย่าถามหากำลังใจ จากคนที่ปากไว
ต้องทำใจเพราะว่า มันเป็นเช่นนี้เอง
นักเศรษฐศาสตร์ น่าเคารพ
เมื่อได้พบเห็น ช่างน่านับถือ
ชื่อเสียงกึกก้อง แสนกระบือ
บัดนี้เป็นนักเศษกระดาษไป
เห็นแสงปลายสภา ทำใจหวัง
ไม้ใกล้ฝั่งนับวัน จะวางหาย
ทำอวดเก่งไม่กี่วัน ม้วยมลาย
มิต้องหมายไม่มี ผู้สืบเจตนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น