จากทุ่งบ้านนามาแสนทรหด
เหมือนนกโพระดกเที่ยวโผผิน
สู่ทุ่งหญ้าป่าปูน น้ำตาไหลริน
โอ้แม่ยุพินใยโผผินจากจรไกล
มาบัดนี้ให้นึกถึงความก่อนเก่า
ข้าวอยู่ในเล้าปลาอยู่ในหนอง
พากันจับจอบเสียมพาลงคลอง
น้ำเจิ่งนองปลากินมดอดต้มยำ
มาบัดนี้จำต้องเฝ้าขุดหนอง
เอาดินกองเป็นโคกดูสดใส
ขุดไส้ไก่ดินที่เหลือน้ำใส่ไว้
อีกไม่นานคงได้ต้มยำกุ้งกิน
นี่แหละแนวพัฒนาที่ยังยืน
อย่าได้ฝืนหาแนวที่ไหนไหน
อีกไม่นานถิ่นนี้จะแสนศิวิไลย์
ให้ผองไทยสุขเกษมเปรมปรีดิ์
จากทุ่งบ้านนามาแสนทรหด
เหมือนนกโพระดกเที่ยวโผผิน
สู่ทุ่งหญ้าป่าปูน น้ำตาไหลริน
โอ้แม่ยุพินใยโผผินจากจรไกล
ขุดไส้ไก่ดินที่เหลือน้ำใส่ไว้
อีกไม่นานคงได้ต้มยำกุ้งกิน
นี่แหละแนวพัฒนาที่ยังยืน
อย่าได้ฝืนหาแนวที่ไหนไหน
อีกไม่นานถิ่นนี้จะแสนศิวิไลย์
ให้ผองไทยสุขเกษมเปรมปรีดิ์
ให้ผองไทยสุขเกษมเปรมปรีดิ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น