ก้มมองกระทงแล้วน้ำตาตก
เหมือนตกนรกแฟนลอยไปจากฉัน
ใจห่อเหี่ยวเหลียวมองดวงจันทร์
เฝ้ารำพันแฟนจ้าหายหน้าไปไหน
นั่งนับวันนับเดือนคล้อยคืนมา
จงกลับคืนมารักกันเหมือนเก่า
สุดท้ายฉันได้แต่เพียงความเศร้า
รูปเงาเธอนั้นมีอยู่แต่ในความฝัน
ฉันผิดอะไรไฉนเธอจึงต้องจาก
เธอมาพรากออกไปจากอกฉัน
คงลืมรักที่เธอได้เฝ้าเอ่ยจำนรร
ที่ให้คำมั่นจะรักกันจนวันตาย
คงเป็นกระทงหลงทางมานานนัก
ไร้ที่พักไร้ที่พึ่งพิงอาศัย
ฝ่าลมหนาวแทบขาดใจ
มีแต่ลมหายใจเป็นรังนอน
เห็นเดือนเพ็ญลอยกลางนภา
น้ำตาอาตมาหลั่งรินไหล
ลอยกลางนทีไกลแสนไกล
ไร้จุดหมายไร้ที่พักพิงนอน
เมื่อก่อนกาลน้อยเนื้อต่ำใจนัก
มีคนทักเด็กเลี้ยงควายไร้วาสนา
จึงเพียรมุ่งเรียนสรรพวิชานานา
แต่ไร้กระบือเงินล้านเธอจึงจากไป
ยามลมหนาวพัดพาใจให้สะท้าน
เห็นภาพเก่าเรายิ้มอยู่เคียงข้างกัน
กระทงลอยหายเหมือนใจที่พลัดพราก
ขอแค่เพียงได้กลับมาอีกครั้ง
ลอยน้ำตากระทงลอยตามใจ
หวังเธอกลับมาเหมือนฝัน
คืนวันที่เราเคยรักกัน
ขอให้รักนั้นกลับคืนมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น