หมาหลงพวงละร้อย ยี่สิบคงจำได้
วัวพลาสติกไซร์ มีไว้ให้กล่าวขาน
แถมต้นยางแสนแพง เป็นตำนาน
ชาวบ้านฉันเป็นหนี้ จนเหมือนเดิม
มาบัดนี้ฝูงหมา จองวิ่งเข้ามาสวบ
เพราะชิ้นอวบเกือบ สองร้อยอักโข
ต่างคุยโวมุ่งเป้า ยึดสะมันเป็นกิโล
โอ้พ่อคนเก่ง เอาอะไรมาขายกัญช์
บ้างคนขันอาสา โตนน้ำโขง
จะจรรโลงชูเชิด ถิ่นบ้านฉัน
ทำไปทำมาก็ยัง ไม่ได้การ
แค่ตำนานลมปาก เท่านั้นเอง
ปากบอกว่าจะช่วย ให้กินดี
จะช่วยให้อ้วนพี ไร้ทุกข์เข็น
ก็ได้แต่รอ น้ำตาแทบจะกระเด็น
ชาวบ้านก็ทุกข์เข็น จนเหมือนเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น