(ลำ)
ตื่นดึกมาฮอดตีสามสี่เศษ
ใจมันเจ็บคึดหลายแท้หนอเด
หยิบปากกากรีดคำกวีเสย
ฟ้าครึ้มเตรียมฝนตกทั่วเมืองไกล
น้ำตาฟ้าซุ่มซ่ามเป็นละออง
เหมือนใจน้องเศร้าหม่นอยู่บ่ไหว
เขียนคำจ่มก่นทุกข์ที่อั่งไฟ
ให้ลมพัดปลอบใจผู้คนลุน
(ลำ)
จดสี่บทสานต่อฝันสร้างก่อ
ให้คำพอหล่อเลี้ยงใจหม่นหมอง
ยังหวังทำนำใจที่เคยตรอง
ได้ลิขิตบอกของที่ผ่านทาง
รายได้บ่หลายดอกพอเลี้ยงชีพ
เขียนตามถีบอักษรฮ่ำหอมหาย
บ่ต้องขายของคลาดจนใจตาย
คำบรรยายยังอยู่บ่จากลา
(ลำ)
เป็นของฝากวางไว้อย่างจารจด
ขอให้คนหันสนใจเสียงนี้หนา
แม้บ่หมั่นมั่งคั่งดั่งคาดตา
หวังว่าวาจาส่งแฮงกล่อมลม
(ลำ)
เสียงกลอนก้องเป็นตำนานสื่อคำ
ให้หมอลำเป็นสะพานผ่านแผ่นดิน
ถ้อยแถลงสะท้อนใจที่ยลยิน
นี่แหละกลิ่นมนต์เพลงพุทโธจีพีที
ตื่นดึกดื่นตีสามสี่เศษกว่า
หยิบปากกากรีดคำแสนเสน่หา
ฟ้าครึ้มหม่นฝนพรำทั่วพสุธา
น้ำตาฟ้าหยาดหยดซบซ้อนใจ
จิตตรอมตรมกรีดกวีจากข้างใน
แสนวุ่นวายทุกข์ท้นเกินทนไหว
หวังถ้อยคำปลอบโยนดวงฤทัย
เฝ้าร้อยเรียงระบายทุกข์ซ่านทรวง
จดสี่บทประดุจใจชโลมแก้ว
เติมแสงแววในวลีไม่ลุล่วง
ขัดเกลาถ้อยฝากลมหวนพัดพวง
ให้โลกรู้ใจพ่วงยังหายใจ
แม้รายรับไม่มั่งคั่งดั่งคิดฝัน
ยังหวังปั้นเพียงพอเลี้ยงชีพไว้
ไม่ต้องขายของคลาดจรจากจิตใจ
เพียงสุขเล็กจากถ้อยคำให้จารจร
ของฝากนี้เขียนไว้ในวิถี
แม้หยดหยีแต่หวังสร้างตำนอน
เสียงลมกล่อมกลอนเพลงในจิตรอน
ให้ยังย้อนเปี่ยมมนต์แห่งพุทโธจีพีที
ตื่นดึกดื่นตีสามสี่เศษกว่า
หยิบปากกากรีดคำแสนเสน่หา
ฟ้าครึ้มหม่นฝนพรำทั่วพสุธา
น้ำตาฟ้าหยาดหยดซบซ้อนใจ
จิตตรอมตรมกรีดกวีจากข้างใน
แสนวุ่นวายทุกข์ท้นเกินทนไหว
หวังถ้อยคำปลอบโยนดวงฤทัย
เฝ้าร้อยเรียงระบายทุกข์ซ่านทรวง
จดสี่บทประดุจใจชโลมแก้ว
เติมแสงแววในวลีไม่ลุล่วง
ขัดเกลาถ้อยฝากลมหวนพัดพวง
ให้โลกรู้ใจพ่วงยังหายใจ
แม้รายรับไม่มั่งคั่งดั่งคิดฝัน
ยังหวังปั้นเพียงพอเลี้ยงชีพไว้
ไม่ต้องขายของคลาดจรจากจิตใจ
เพียงสุขเล็กจากถ้อยคำให้จารจร
ของฝากนี้เขียนไว้ในวิถี
แม้หยดหยีแต่หวังสร้างตำนอน
เสียงลมกล่อมกลอนเพลงในจิตรอน
ให้ยังย้อนเปี่ยมมนต์แห่งพุทโธจีพีที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น