แต่งโดยส.สมพงษ์
สร้างสรรค์โดย suno
(Verse 1)
ยามเมื่อเขาเหลือบมองมาที่เงินในกระเป๋า
สายตาเหยียดหยาม ดูถูก ดูแคลน
เพียงเพราะเราไม่มีฐานะ ยากจนไร้ทรัพย์สิน
สิ่งดีๆ ที่เรามี จึงไร้ค่าในสายตา
(Chorus)
ขอบคุณชีวิต ที่สอนให้เราต้องสู้
ด้วยลำแข้ง ด้วยเหงื่อ ด้วยน้ำตา
ไม่ต้องแย่งชิง แย่งชิงกับใครเขา
เดินบนเส้นทางของเรา ไม่ต้องสนคำใคร
(Verse 2)
จบปริญญาเอก สูงศักดิ์ศรีแค่ไหน
ก็ไร้ค่าไร้ความหมาย ในสายตาคนโลก
ความรู้ที่สั่งสม สติปัญญาที่ใฝ่หา
กลับถูกกดทับ ตีค่าด้วยตัวเลขเงินทอง
(Chorus)
ขอบคุณชีวิต ที่สอนให้เราต้องสู้
ด้วยลำแข้ง ด้วยเหงื่อ ด้วยน้ำตา
ไม่ต้องแย่งชิง แย่งชิงกับใครเขา
เดินบนเส้นทางของเรา ไม่ต้องสนคำใคร
(Bridge)
โลกหมุนเวียน เปลี่ยนแปลง ทุกวินาที
ความรู้ที่มี อาจล้าสมัย ไร้ประโยชน์
ต้องก้มหน้า ก้มตา เรียนรู้สิ่งใหม่
ปรับตัวให้เข้ากับโลก ที่โหดร้าย
(Chorus)
ขอบคุณชีวิต ที่สอนให้เราต้องสู้
ด้วยลำแข้ง ด้วยเหงื่อ ด้วยน้ำตา
ไม่ต้องแย่งชิง แย่งชิงกับใครเขา
เดินบนเส้นทางของเรา ไม่ต้องสนคำใคร
(Outro)
เราคือเพียงเณรน้อย หัวขี้กาก
ยังมีสิ่งต้องเรียนรู้ อีกมากมาย
สรรพสิ่งล้วนเป็นไป ตามเหตุปัจจัย
จิบยาดองกลืนขม น้อมรับบทเรียนชีวิต
..................
เมื่อเขามองเราที่เงิน
จึงหมางเมินหน่ายหนี
ก็เพราะเงินเรานั้นไม่มี
ที่มีดีจึงไม่ตรงตาเขา
ขอบคุณชีวิตต้องสู้ด้วยลำแข้ง
ไม่จำเป็นต้องแย่งกระดูกกับใครเขา
จะกินเดินนั้งนอนก็เรื่องของเรา
ไม่ต้องมีใครมาสนตะพาย
จบปอเอกแล้วอันที่รู้คือไม่รู้
จะชูคอเผยอคงไม่ได้
ที่บอกว่ารู้ทันต้องคิดใหม่
โลกเปลี่ยนไปทุกวินาทีต้องเจียมตน
เราก็แค่เณรน้อยหัวขี้กาก
ริบังอาจทาบปราชญ์ได้ไฉน
สรรพสิ่งล้วนเป็นไปตามเหตุปัจจัย
ต้องทำใจนั่งจิบยาดองดีกว่าเอย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น