เพลงพิราบไร้ตัวตน

แต่งโดยส.สมพงษ์ 

สร้างสรรค์โดย suno  

(Verse 1)

แม้ขนยังไม่เหลือ ผยุงกายอาบเหงื่อ

ช่วยเหลือฝูงใยไหว บนหนทางที่มืดมน

เราเหมือนหิงห้อยหิวแสง แสงดาวอันเลือนลาง

บังอาจไปยื่นแข่งสีชเวไฉน สุดแสนยากเข็ญ

(Chorus)

ควรหลบในหลีกลี้ไปให้ไกล ใยต้องทนทุกข์ทรมาน

ทำไมยังกล้าปะดวงตะวัน สู้ต่อไปทำไม

(Verse 2)

พิราบน้อยติดแสงระยิบระยับ ฝันใฝ่ไกลเกินเอื้อม

มุ่งไปทั่วแดน บนโลกดิจิทัลอันโหดร้าย

โควิดมาอาตมานี้ ชังยากแค้นแสนสาหัส

มุ่งเมืองแมนคลาวด์ก่อนแล้วกัน หวังสร้างอนาคตใหม่

(Chorus)

โมหจริตเป็นหลุมดำ ครอบงำจิตใจมืดมิด

ยากเห็นแสงสว่างไสว ใยต้องทนทุกข์ทรมาน

หวังหลุดบ่วงจงหลีกห่างเร็วไว มิฉะนั้นไซร้ยิ่งจมดิ่ง

ห่วงอบายภูมิ

(Bridge)

หยุดฝันเฟื่องเพ้อเจ้อ เผชิญความจริงอันโหดร้าย

หยุดไขว่คว้าแสงดาว อันเลือนลางไร้จริง

กลับมาสู่ปัจจุบัน สุขสงบที่แท้จริง

หลีกหนีห้วงอบายภูมิ สู่หนทางสว่างไสว

(Chorus)

ควรหลบในหลีกลี้ไปให้ไกล ใยต้องทนทุกข์ทรมาน

ทำไมยังกล้าปะดวงตะวัน สู้ต่อไปทำไม

(Outro)

พิราบน้อยไร้ตัวตน บนโลกดิจิทัลอันโหดร้าย

หยุดฝันใฝ่เพ้อเจ้อ กลับมาสู่หนทางสว่างไสว

หลีกหนีห้วงอบายภูมิ สุขสงบที่แท้จริง

ชีวิตยังมีพรุ่งนี้ รอเราเริ่มต้นใหม่

....................

พิราบไร้ตัวตน

แม้ขนยังไม่เหลือ

ผยุงกายอาบเหงื่อ 

ช่วยเหลือฝูงใยไหว

เราก็เหมือนหิงห้อยหิวแสง

บังอาจไปยื่นแข่งสีชเวไฉน

ควรหลบในหลีกลี้ไปให้ไกล

แล้วทำไมยังกล้าปะดวงตะวัน

พิราบน้อยติดแสงระยิบระยับ

จะขับโดนเอไอมุ่งไปทั่วแดน

โควิดมาอาตมานี้ชังยากแค้น 

มุ่งเมืองแมนคลาวด์ก่อนแล้วกัน

โมหจริตเป็นหลุมดำครอบงำจิต

ชั่งมืดมิดยากเห็นแสงสว่างไสว

หวังหลุดบ่วงจงหลีกห่างเร็วไว 

มิฉะนั้นไซร้ยิ่งจมดิ่งห่วงอบายภูมิ