แต่งโดยส.สมพงษ์
สร้างสรรค์โดย suno
(Verse 1)
หวังหยุดพักเอาแรงทุ่งสองห้อง
อนิจจาที่แท้เธอคือนางวันทอง
จำต้องท่องโลกกว้างแสนไกล
ใจร้าวรานทุกข์ระทมตรอมตรม
(Chorus)
พิษรักปักทรวงหนักหน่วงนัก
ดั่งต้องคำสาปให้เว้าวอน
จากนางฟ้ากลายเป็นนางมารร้าย
ทิ้งข้าไว้เพียงความปวดร้าวใจ
(Verse 2)
ตอนแรกนึกเห็นดวงแก้ว
เห็นแววดูชั่งสว่างไสว
มาบัดนี้ที่แท้ก็มีเลศนัย
ดูใสกลายประกายแก้วไป
(Chorus)
พิษรักปักทรวงหนักหน่วงนัก
ดั่งต้องคำสาปให้เว้าวอน
จากนางฟ้ากลายเป็นนางมารร้าย
ทิ้งข้าไว้เพียงความปวดร้าวใจ
(Bridge)
ยอดสูงเหลืองอร่ามเฉียดฟ้าอาจสอย
ดอกไม้งามบนยอดดอยสูงอาจเอื้อม
ดอกหญ้าป่าปูนปลายอุโมงค์อาจเชื่อม
ดอกดินด้อยค่าอยู่เยี่ยงเศร้าตรอมตรม
(Chorus)
พิษรักปักทรวงหนักหน่วงนัก
ดั่งต้องคำสาปให้เว้าวอน
จากนางฟ้ากลายเป็นนางมารร้าย
ทิ้งข้าไว้เพียงความปวดร้าวใจ
(Outro)
อยากจะเทความรักแก่คนทั่วล้า
อยากจะเทเมตตาแก่คนทั้งผ่อง
อยากจะเทใจไทยให้ปรองดอง
อนิจจาข้าเทคนเดียวได้อย่างใด
(Post-Chorus)
พิษรักปักทรวงยังคงฝังใจ
ร่องรอยแผลเก่าไม่อาจลืมเลือน
เพียงหวังสักวันจะเยียวยาใจ
ให้พ้นทุกข์เวทนาจากรักร้าย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น