แต่งโดยส.สมพงษ์
สร้างสรรค์โดย suno
(Verse 1)
รูปเงาะบังตาพาดำมืดมิพริ้งเพริดรูปงามดูงามขำได้แต่พามองรูปชั่วดูตัวดำถอดรูปพาขำวิ่งป่ากระจาย
(Chorus)
เที่ยวเพลินเดินหลงป่าเหล่าพยัคฆาจ้องเขมือบโอ้ชีวิตเราเกือบถูกเชือดยุงเหลือบทั่วมหาไพรวัลย์
(Verse 2)
พญาหงส์อรุณรุ่งแสงแสนเจิดจรัสบัดนี้อัสดงแสนเศร้ากลายเป็นหมาก่อนเก่ารสสุคนธ์หอมกรุ่นชื่นอุราโอ้อนิจจาสรรพสิ่งล้วนแล้วอนิจจัง
(Chorus)
เที่ยวเพลินเดินหลงป่าเหล่าพยัคฆาจ้องเขมือบโอ้ชีวิตเราเกือบถูกเชือดยุงเหลือบทั่วมหาไพรวัลย์
(Bridge)
เพียงมโนนึกสาระขันจับผิดแล้วหวังได้เห็นดวงแก้วงามผ่องใสหรือสภาพสาระขันเอาแต่ใจต้องทำใจเพราะมันเป็นเช่นนั้นเอง
(Chorus)
เที่ยวเพลินเดินหลงป่าเหล่าพยัคฆาจ้องเขมือบโอ้ชีวิตเราเกือบถูกเชือดยุงเหลือบทั่วมหาไพรวัลย์
(Outro)
ชีวิตเปรียบเสมือนป่าดงรกเต็มไปด้วยอันตรายเราต้องเรียนรู้ที่จะเอาตัวรอดและทำใจยอมรับกับความเปลี่ยนแปลง
.................
รูปเงาะบังตาพาดำมืด
มิพริ้งเพริดรูปงามดูงามขำ
ได้แต่พามองรูปชั่วดูตัวดำ
ถอดรูปพาขำวิ่งป่ากระจาย
เที่ยวเพลินเดินหลงป่า
เหล่าพยัคฆาจ่องเขมือบ
โอ้ชีวิตเราเกือบถูกเชือด
ยุงเหลือบทั่วมหาไพรวัลย์
พญาหงส์อรุณรุ่งแสงแสนเจิดจรัส
บัดนี้อัสดงแสนเศร้ากลายเป็นหมา
ก่อนเก่ารสสุคนธ์หอมกรุ่นชื่นอุรา
โอ้อนิจจาสรรพสิ่งล้วนแล้วอนิจจัง
เพียงมโนนึกสาระขันจับผิดแล้ว
หวังได้เห็นดวงแก้วงามผ่องใส
หรือสภาพสาระขันเอาแต่ใจ
ต้องทำใจเพราะมันเป็นเช่นนั้นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น