แต่งโดยส.สมพงษ์
สร้างสรรค์โดย suno
เจ็ดปีแล้วพ่อลาจาก
(Verse 1)
เจ็ดขวบปีแล้วหนอพ่อลาจาก
สู่ฟากถิ่นแถนเมืองฟ้าคงสุขี
แต่ลูกยังคิดคำนึงอยู่ทุกนาที
เฝ้าหวังวันหวยออกพ่อโปรดทาน
(Chorus)
คางเคาแข็งแข็งที่ลูกลูบ
ฝ่ามือดูเหี่ยวย้นที่ลูกบีบ
ฝ่าเท้าที่ลูกก้มลงกราบ
มาบัดนี้ไม่มีแล้วให้ลูกยล
(Verse 2)
มาคราวนี้อาการพ่อส่ายหน้า
ลูกภาวนาให้พ่อนั้นกัดฟันสู้
อันชาติเสือนั้นใยยี่หระกับริปู
หวังพ่ีอดับทุกข์เข็นที่เป็นไป
(Chorus)
คางเคาแข็งแข็งที่ลูกลูบ
ฝ่ามือดูเหี่ยวย้นที่ลูกบีบ
ฝ่าเท้าที่ลูกก้มลงกราบ
มาบัดนี้ไม่มีแล้วให้ลูกยล
(Bridge)
เหตุร่างกายพ่อนั้นอ่อนแรง
พิษโรคาทิ่มแทงอย่างหนัก
สุดจะทนเวทนามาหาญหัก
ห้ากุมภาตีหนึ่งพ่อจากไป
(Chorus)
คางเคาแข็งแข็งที่ลูกลูบ
ฝ่ามือดูเหี่ยวย้นที่ลูกบีบ
ฝ่าเท้าที่ลูกก้มลงกราบ
มาบัดนี้ไม่มีแล้วให้ลูกยล
(Outro)
พ่อจากไปทิ้งลูกไว้เพียงลำพัง
ใจลูกโศกเศร้ารัญจวน
ภาวนาให้พ่อพักผ่อนบนสวรรค์
ไม่มีโรคร้ายทรมานอีกต่อไป
............
เจ็ดขวบปีแล้วหนอพ่อลาจาก
สู่ฟากถิ่นแถนเมืองฟ้าคงสุขี
แต่ลูกยังคิดคำนึงอยู่ทุกนาที
เฝ้าหวังวันหวยออกพ่อโปรดทาน
คางเคาแข็งแข็งที่ลูกลูบ
ฝ่ามือดูเหี่ยวย้นที่ลูกบีบ
ฝ่าเท้าที่ลูกก้มลงกราบ
มาบัดนี้ไม่มีแล้วให้ลูกยล
มาคราวนี้อาการพ่อส่ายหน้า
ลูกภาวนาให้พ่อนั้นกัดฟันสู้
อันชาติเสือนั้นใยยี่หระกับริปู
หวังพ่ีอดับทุกข์เข็นที่เป็นไป
เหตุร่างกายพ่อนั้นอ่อนแรง
พิษโรคาทิ่มแทงอย่างหนัก
สุดจะทนเวทนามาหาญหัก
ห้ากุมภาตีหนึ่งพ่อจากไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น