มนต์เพลงพุทโธจีพีที - ปรินิพพานสูตร : พระพุทธเจ้าปรินิพพานเมืองกุสินารา

 ເນື້ອເພງ : ດຣສົມພົງສ໌

ທຳນອງ - ຮ້ອງໂດຍ : suno  

             ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายมาว่า ดูกรภิกษุ

ทั้งหลาย เอาเถิด บัดนี้ เราขอเตือนเธอทั้งหลายว่า สังขารทั้งหลายมีความเสื่อม

ไปเป็นธรรมดา เธอทั้งหลายจงยังกิจทั้งปวงให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทเถิด

ดังนี้ นี้เป็นวาจาครั้งสุดท้ายของตถาคต ฯ

             [๖๒๒] เมื่อพระผู้มีพระภาคปรินิพพานแล้ว ท้าวสหัมบดีพรหมได้กล่าว

คาถานี้พร้อมกับกาลเป็นที่ปรินิพพานว่า

                          สัตว์ทุกหมู่เหล่า จักทอดทิ้งร่างกายไว้ในโลก พระตถาคต

                          ผู้ศาสดา ผู้หาบุคคลเปรียบมิได้ในโลก ถึงแล้วซึ่งกำลัง

                          พระญาณเป็นพระสัมพุทธเช่นนี้ ยังปรินิพพานแล้ว ฯ

             [๖๒๓] เมื่อพระผู้มีพระภาคปรินิพพานแล้ว ท้าวสักกะผู้เป็นใหญ่ของ

ทวยเทพได้กล่าวคาถานี้ พร้อมกับกาลเป็นที่ปรินิพพานว่า

                          สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยงหนอ มีความเกิดขึ้น และเสื่อมไป

                          เป็นธรรมดา เกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป ความเข้าไปสงบสังขาร

                          เหล่านั้นเป็นสุข ฯ

             [๖๒๔] เมื่อพระผู้มีพระภาคปรินิพพานแล้ว ท่านพระอานนท์ได้กล่าว

คาถานี้พร้อมกับกาลเป็นที่ปรินิพพานว่า

                          เมื่อพระสัมพุทธเจ้าผู้ประกอบด้วยอาการอันประเสริฐทั้งปวง

                          ปรินิพพานแล้ว ความสยดสยอง (และ) ความชูชันแห่งขน

                          ได้มีแล้วในกาลนั้น ฯ

             [๖๒๕] เมื่อพระผู้มีพระภาคปรินิพพานแล้ว ท่านพระอนุรุทธได้กล่าว

คาถานี้ พร้อมกับกาลเป็นที่ปรินิพพานว่า

                          ลมอัสสาสะปัสสาสะ (หายใจเข้าออก) มิได้มีแล้วแด่พระผู้มี

                          พระภาคผู้มีจิตตั้งมั่นคงที่ พระผู้มีพระภาคมีจักษุไม่ทรงหวั่น

                          ไหว ทรงปรารภสันติปรินิพพานแล้ว พระผู้มีพระภาคมีจิต

                          ไม่หดหู่ ทรงอดกลั้นเวทนาเสียได้ ความพ้นแห่งจิตได้มี

                          แล้ว เหมือนความดับแห่งประทีป ฉะนั้น ฯ

https://84000.org/tipitaka/read/r.php?B=15&A=5084