ເນື້ອເພງ : ດຣສົມພົງສ໌
ທຳນອງ - ຮ້ອງໂດຍ : suno
(Verse 1)
แสงจันทร์นวลลอยบนฟ้า
เงาสะท้อนผ่านธาราไหลเวียน
สองเราฝากรักในคืนเดือนเพ็ญ
กระทงเคียงคู่บนทางรักหวาน
(Pre-Chorus)
แต่เมื่อคลื่นลมพัดแรงเกินไป
กระทงเคลื่อนหายลับตาไกล
รักที่เคยมั่นคงในหัวใจ
กลับลอยไปเหมือนฝันจางหาย
(Chorus)
นางลอยลอยไปกับน้ำ
รักที่เคยหวานชื่นจางลับไป
แม้มือเคยจับไว้ด้วยหัวใจ
สุดท้ายก็ต้องปล่อยให้ลอยตามทาง
(Verse 2)
ฟ้าครามกว้างและลมล่องผ่าน
รักเราเคยหวานแต่กลับกลายไกล
เสียงหัวเราะที่เคยดังก้องใจ
ตอนนี้เหลือเพียงน้ำตาไหลริน
(Pre-Chorus)
ลมหนาวพัดพาความทรงจำเก่า
กระทงรักเราคงลอยจากไป
ฉันยืนมองด้วยใจที่แตกสลาย
เหมือนรักนั้นไม่มีวันหวนคืน
(Chorus)
นางลอยลอยไปกับน้ำ
ความหวังที่เคยวาดไว้เลือนหาย
แม้ใจอยากจะรั้งไว้เพียงใด
แต่กระทงรักก็หลุดลอยสายน้ำ
(Bridge)
ฉันเฝ้ามองกระทงลอยห่าง
ความรักที่ฝากไว้กลางสายน้ำ
ถึงคราวต้องปล่อยให้ล่องตามทาง
แม้ในใจยังไม่อาจลืมเธอ
(Chorus)
นางลอยลอยไปกับน้ำ
รักที่เคยหวานชื่นจางลับไป
แม้มือเคยจับไว้ด้วยหัวใจ
สุดท้ายก็ต้องปล่อยให้ลอยตามทาง
(Outro)
นางลอยไปในสายน้ำเชี่ยว
ฝากเพียงรักเก่าไว้ในแสงเดือน
ความรักของเราลอยหายไปเลือน
ดั่งกระทงที่ลอยหลุดมือไป...
ลำกลอนอีสาน
โอ้ ความฮัก.. หลุดลอยจากใจบ่หวนคืน
ดั่งกระทง.. ลอยล่องหลุดพ้นสายธาร
แสงจันทร์ส่อง.. น้ำไหลล่องแสนเนิ่นนาน
บ่คืนหวน.. ฮักลางเลือนสิ้นหายลับตา
ลมพัดพา.. กระทงฮักนั้นบ่หวนหลัง
เสียงสายน้ำ.. คลื่นซัดบ่ได้หันคืนมา
ความหวังฮัก.. ลอยล่องหลุดพ้นสุดฟ้า
โอ้ล่ะหนอ.. ใจคนสิ้นค่าเศร้าผู้เดียว
ยืนเบิ่งน้ำ.. ที่ไหลล่องผ่านหน้านี้
คึดถึงฮัก.. ที่เคยมีล้ำค่าหลาย
กระทงลอย.. บอกฮักที่สิ้นกลาย
ล่องลงไกล.. สายน้ำพัดฮักไกลลับตา
บ่เหลือแล้ว.. ความฮักเคยมีให้กัน
เหมือนกระทง.. ลอยผ่านหลุดห่างสายตา
น้ำตาไหล.. สะท้อนฮักที่จากลานา
หัวใจเหงา.. ขอลากลอนฮักสิ้นทาง
กัณฑ์เทศน์
...โอ้! ญาติธรรมที่รักทั้งหลาย ฟังธรรมนำทาง
จงระลึกถึงสิ่งหนึ่ง ที่เราได้เห็นมา ผ่านสายตา
กระทงที่ลอยในคืนวันพระจันทร์เต็มดวง
เป็นภาพสะท้อนแห่งชีวิต ความรักที่เคยมีไว้
แต่แล้วก็ดั่งกระทงนั้น หลุดลอยไปจากมือ
ห่างออกจากใจ บ่หวนคืนกลับมาอีกเลย.
เหมือนชีวิตคนที่เคยรักกัน อยู่ด้วยกันทุกวัน
แต่แล้วความรัก บางครั้งก็เหมือนกระทงในน้ำ
ลอยไปตามกระแส ไม่สามารถควบคุมได้
หากพลาดไปแล้ว ความรักก็คงล่องลอย
อย่าไปยึดมั่นกับสิ่งที่หลุดลอยไปแล้ว
ให้ปล่อยให้มันไป กับกระแสน้ำที่ไหลไป.
ญาติธรรมทั้งหลาย อย่าทุกข์ใจไป
เมื่อรักหลุดลอยเหมือนกระทงในน้ำ
ให้เราหยุดยืนมอง ด้วยใจที่สงบ
เข้าใจว่าความรักเป็นเพียงส่วนหนึ่งของชีวิต
ที่ต้องเรียนรู้และยอมรับความจริง
ยินดีที่ได้รัก ยินดีที่ได้ปล่อยวาง.
ขอให้เราทุกคน ได้เรียนรู้จากกระทงนั้น
รู้จักปล่อยวางและปล่อยใจให้เป็นอิสระ
ไม่ยึดติดกับสิ่งที่หลุดลอยไป
ให้เรามีความสุขในปัจจุบัน
รักตัวเองและคนรอบข้างในแบบที่พอดี
เพื่อไม่ให้หัวใจต้องจมอยู่ในความเศร้า
เหมือนกระทงที่ลอยไปแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น