(ท่อน 1)
ใจเฮาเคยหวัง ได้ฮักได้สมปอง
เฮ็ดทุกทางปอง จนฮักพังทลาย
ความมักพาเจ็บ ความเศร้าเข้าครองใจ
สิเพียรแค่ใด บ่เคยได้คืนมา
(ท่อน 2)
ความฮักคือฝัน เป็นเพียงอนิจจัง
สุขซื่อความหวัง สุดท้ายเพียงลอยหาย
ทุกข์ใจบ่เซา ฮักเฮาหลอกลวงพา
ความมักเป็นทุกข์หนา เมื่อใจเฮาสิขาด
(ฮุค)
ตื่นมักเด้อหัวใจ อย่าไปหวังให้เขาฮัก
ความมักบ่คงมั่น อนัตตาดั่งเงา
เฮาควบคุมบ่ได้ เพียงยิ้มฮู้ค่าของเรา
ปฏิบัติตามมรรคบ่เศร้าจนหลงทาง
(ท่อน 3)
บ่จำต้องคอย ให้ผู้ใดมาเข้าใจ
ฮักตนให้ได้ จึงจักคลายทุกข์นี้
ยอมรับในมัก บ่คาดหวังดั่งฝันดี
เฮายังมีหนทาง ที่ใจจะตื่นเอง
(ฮุคซ้ำ)
ตื่นมักเด้อหัวใจ อย่าไปหวังให้เขาฮัก
ความมักบ่คงมั่น อนัตตาดั่งเงา
เฮาควบคุมบ่ได้ เพียงยิ้มฮู้ค่าของเรา
ปฏิบัติตามมรรคบ่เศร้าจนหลงทาง
(ท่อนจบ)
ตื่นจากมักหลอน อย่าอาวรณ์สิ่งบ่มี
เฮาจงหลุดพ้นนี้ เพื่อตื่นฮักที่แท้จริง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น