นั่งเหงาคอยนาง บนหอโหวดใหญ่
สายตาเหม่อมองไป ไกลเกินฝัน
นั่งนับร้อยเอ็ด เจ็ดย่านน้ำ ทุกคืนวัน
ใจพี่มันช้ำ เธอไม่หวนมา
(ท่อน 2)
นั่งบริกรรม ตามหานางในใจ
จะเมื่อไหร่เธอถึงมา ให้พี่เจอ
นั่งนับไปนับมา ตีห้ากว่าแล้วนะเธอ
แต่เธอไม่พบเจอ ให้ใจพี่เหงา
(ท่อนฮุก)
นั่งนับไปจนตาเริ่มล้า
น้ำตาไหลแถมด้วยเคบ้าน้ำตา
ไม่นับดีกว่าถ้าหา กาแฟซักแก้ว
เธอไม่อินพี่แล้ว ให้พี่กินแห้ว หมดหลายถุง
(ท่อน 3)
ค่อยใช้มือเท้าช่วยพยุงใจ
ขืนอยู่ต่อไป คงได้ตบยุงตาย
หัวใจพี่มันวุ่นวาย คอยนางไม่ไหว
หากแม้ใจนางไม่คืน กลับมาแล้ว
(ท่อน 4)
นั่งเหม่อคอยนาง ฟ้าก็เริ่มสาง
แสงตะวันจับขอบฟ้า พี่รอหวัง
แต่ไม่มีแม้เงา น้องคนดีที่พี่คอยฟัง
หัวใจพี่พัง รอไปก็ไม่มีเธอ
(ท่อนฮุก)
นั่งนับไปจนตาเริ่มล้า
น้ำตาไหลแถมด้วยเคบ้าน้ำตา
ไม่นับดีกว่าถ้าหา กาแฟซักแก้ว
เธอไม่อินพี่แล้ว ให้พี่กินแห้ว หมดหลายถุง
(ท่อนจบ)
ใจพี่ขอหยุดพัก ไม่คอยอีกแล้ว
นั่งกินแห้วจนพอ ก็คงต้องยอม
ปล่อยให้ความเหงาพัดพา พี่ต้องตรอม
ขอจบลงตรงนี้ อย่ารออีกเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น