ช่วยเขียนบทความทางวิชาการ เรื่อง "วิเคราะห์ ภินทนสูตร ในพระไตรปิฎกเล่มที่ 25 พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ 17 ขุททกนิกาย อิติวุตตกะ ติกนิบาต ๓. ตติยวรรค ที่ประกอบด้วย
๘. ภินทนสูตร
[๒๕๕] จริงอยู่ พระสูตรนี้พระผู้มีพระภาคตรัสแล้ว พระสูตรนี้พระ
ผู้มีพระภาคผู้เป็นพระอรหันต์ตรัสแล้ว เพราะเหตุนั้น ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วว่า
ดูกรภิกษุทั้งหลาย กายนี้มีความแตกเป็นที่สุด วิญญาณมีการคลายไปเป็นธรรมดา
ขันธบัญจกทั้งปวงไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนไปเป็นธรรมดา ฯ
พระผู้มีพระภาคได้ตรัสเนื้อความนี้แล้ว ในพระสูตรนั้น พระผู้มีพระ
ภาคตรัสคาถาประพันธ์ดังนี้ว่า
บุคคลรู้กายว่ามีความแตกไปเป็นที่สุด และรู้วิญญาณว่ามี
ความย่อยยับไป เห็นภัยในขันธบัญจกทั้งหลายแล้ว ล่วง
ชาติและมรณะเสียได้ มีตนอันอบรมแล้ว บรรลุถึงความ
สงบอย่างยิ่ง จำนงอยู่ซึ่งการเป็นที่ดับขันธ์ ฯ
เนื้อความแม้นี้พระผู้มีพระภาคตรัสแล้ว เพราะเหตุนั้น ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้ว
ฉะนี้แล ฯ
เนื้อความแม้นี้พระผู้มีพระภาคตรัสแล้ว เพราะเหตุนั้น ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้ว
ฉะนี้แล ฯ
ในปริบทพุทธสันติวิธี: หลักธรรม ประยุกต์ใช้" โดยใช้สาระสำคัญของ ภินทนสูตร ในพระไตรปิฎกเล่มที่ 25 พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ 17 ขุททกนิกาย อิติวุตตกะ ติกนิบาต ๓. ตติยวรรค
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น