ลำนำเพลง-เสียงจากคนโง่...รัก..จร..จาง..ห่าง..หาย..ยังมีหวัง

โง่คือโง่ใยถามโง่

อย่างไรก็มันโง่

จะโงจากโง่ไฉน

จำใจมันโง่เอง!

กระจกส่องสะท้อนตัวตน

ตัวตนสวยส่องได้ยิ้มกริ่ม

ตัวตนอุตพิดส่องฉุนกริ้ว

ตัวตนเมินโทษกระจกไฉน

ก็จริงอยู่กายนี้คือบ้านเช่า

ขอออเจ้าเข้าอยู่ช่วยรักษา

อย่ากินบนเรือนเยี่ยวรดคา

ปลายชีวาอยู่สวรรค์วิมานเอย

พี่หมื่น5มิเคยทนงตนคนวิเศษ

จอมขมังเวทย์แต่ปากถือศีล

ตัวข้าเป็นเพียงมนุษย์เดินดิน

ออเจ้ายุพิณโปรดฟังอีกครั้ง1

"ออเจ้าการะเกดเป็นผี

หลอกข้ามานานนัก

จงหยุดพักพฤติกรรม

ต่ำช้าเหล่านั้นเสีย

ข้ามั่นทำบุญกรวดน้ำ

ถึงออเจ้าทุกเวเลีย

อดีตเสียยากแก้ไข

ข้าอยู่กับปัจจุบันกาล"

อดีตผ่านไปแล้ว 

แก้ไขอะไรไม่ได้

ออเจ้าการะเกด

มองปัจจุบัน

ใจเจ้าจากจรจิรกาล

วันวานมิเคยถวิลหา

ใจเจ้าฝันใฝ่แต่ธนา

คำปิยาแค่ทิชชูเอ๋ย

อยากจะเทความรักแก่คนทั่วล้า

อยากจะเทเมตตาแก่คนทั้งผ่อง

อยากจะเทใจไทยให้ปรองดอง

อนิจจาข้าเทคนเดียวได้อย่างใด

ดื่มด่ำความซ้ำวันละนิด

ดื่มด่ำความชิดที่จางหาย

ดื่มด่ำความอาลัยมิคลาย

ดื่มด่ำความรักที่ร่างโรยรา

เหนื่อยนักกับความรัก

ขอหยุดพักอยู่ริมถนน

เดินต่อคงมีแต่อับจน

พยุงร่างก้าวเดียวดาย

อยากจะบอกรักเธอวันละร้อยครั้ง

อยากจะให้ความหวังวันละร้อยหน

อยากบอกคนรักสักวันคงหายจน

คนรักฉันคงปัญญาอ่อนไปจนตา

อยากจะเสกให้เธอมีความสุข

พ้นจากทุกข์เศร้านานาสาระพัน

เป็นเศรษฐินีมีหน้าทั่วล่าจักรวัล

พี่นั่นมิสามารถเสกเจ้าทุกโมงยาม

ขอเพียงแค่เธอรู้ฉันอยู่เคียงข้าง

ทุกโมงยามไม่ห่างไปหนไหน

แม้นกายไกลหรืออยู่สถานะใด

ขอดวงใจเจ้าสถิตมั่นชั่วนิรันดร์

ทุกค่ำคืนน้องจรหายหน้า

ทุกค่ำคืนพี่ยังเฝ้าอาลัยหา

ทุกค่ำคืนพี่เฝ้ากินแต่น้ำตา

ป่านฉะนี้แก้วใส่เบียร์ใคร

ขยะกองนั้นที่พี่เคยหอม

ขยะกองนั้นพี่ดอมลูบไล้

ขยะกองนั้นขายได้กำไร

ขยะกองนั้นปานนี้เป็นไฉน

คิดถึงกองขยะที่เคยคุ้ยเขี่ย

คิดถึงแอมโมเนียที่สูดหอม

คิดถึงกลิ่มเหม็นที่ดมดอม

โอ้ปานฉะนี้เจ้าเป็นฉันใด

จะอดทนกับสิ่งที่เรารัก

จะฟูมฟักถนอมสุขสันต์

จะเหนื่อยยากจะกัดฟัน

จะไร้สิ่งกำนัลก็จำทน

หาหาหาแล้วก็หาหา

ทุกคนต่างหาหาหา

คนนั้นก็หาคนนี้ก็หา

เราหละหาอะไรหา

เพราะมีจึงไม่มี

อกหวั่นจะไม่มี

มีกลายเป็นไม่มี

หรือจะมีทั้งไม่มี

เพราะมีจึงไม่มี-พอเพียง

อกหวั่นจะไม่มี-พยาคติ

มีกลายเป็นไม่มี-อนิจจัง

หรือจะมีทั้งไม่มี-อนัตตา

แล้วจะเดินทางใดดีนะ

ที่มีนั่นและไม่มี

แล้วจะหามีอยู่ใย

จงหาไม่มีสุขใจ

แล้วจะหาทำไมมี

รู้ใจเจ้าเจ็บข้าเจ็บพันเท่า

ทุกค่ำเช้ายังเฝ้าอาล้ยหา

ยามนี้ต้องกัดใจจำจากลา

ข้างหน้าวาสนามีพบใหม่เอย!

เห็นคนเก่งคนรวยดิ้น

ชนดีมาอาจทาบรัศมี

พากันติดหล่มเป็นปี

แนะแสงออเจ้าเมิน

เฝ้าอัพแสงธรรมส่องดวงตาเธอ

หายเพ้อหลุดหลุมดำที่ผ่านถาถม

หายเศร้าห่างหายจากห่วงอาจม

เธอจะเมินสัตว์โลกไปตามกรรม

อันอิสตรีในโลกานั้นมีมาก

คงไม่ยากหาร่วมเคียงสิเน่หา

ใจเจ้ากรรมหวนคิดทุกเวลา

เฝ้าคะนึงหาเธออยู่มิรู้คายนะ

คนไม่เห็นเทวดาเห็น

คนไม่อ่านเทวดาอ่าน

คนไม่ชมเทวดาชม

เพียรเฝ้าส่องความดี

เฝ้าเพียรขุดบ่อทรายหวังดับกระหาย

มีกำลังใจเต็มเปรี่ยมสักวันจะเกิดผล

แม้แดดร้อนอุปสรรคนานาไม่จำนน

กูเกิ้ลแอดผลิดอกออกผลให้ชื่นกมล

เพียรทำความดีดับความโศก

วิปโยคพัดผ่านชั่งแสนสันต์

มีความสุขทุกครั้งที่ได้เฝ้าทำ

แม้นความทุกข์ดวงจิตมิคลา

เฝ้าเทรดข่าวน้ำดีเพื่อมวลมิตร

หวังพัฒนาดวงจิตห่างน้ำเน่า 

มุ่งสื่อสารสันติแดนที่เคยเนาว์

ผลเท่าเบี้ยผักมะกะโทก็ชื่นใจ

มิใช่ไทยเดลิโพสต์กระฉ่อนทั่วล่า

เพียงโทรโข่งน้ำเน่าเที่ยวเห่าหอน

มิใช่มติกรุงเนผู้จัดที่ใครเว้าวอน

จงพึงสังวรในตัวเจ้าเป็นแค่กาดำ

หลายคนมองเรามีค่า

บางคนมองเราไร้ค่า

ออเจ้าไม่ควรมอง

"เราเป็นคนไร้ค่า"

ออข่อยต่ำต้อยเพียงดิน

เบี้ยหวัดดินดำน้อยนิด

ออเจ้าจึงจรหายหลิ่วลิป

ออข่อยนั่งยิ้มหร่าสุขีจัง

ออเจ้าจรจากแล้วใจฉัน

ออเจ้ามิหันหามาดูใจพี่

ออเจ้าเห็นอัฐดังดวงฤดี

ออเจ้าเหิรห่างจางหาย

ใจจบจิตเจ็บจริงจัง

จินต์จ้องเจ้าจนแจ่ม

จวบจ่างจางจ้าจู่จ๋อย

จำจดจับเจ่าจ๋อมแจ๋ม

เพ่งพิศบุพเพพี่เพพังสิ้น

เพ่งออการะเกดเนียงขำ

เพ่งน้องยามหน่ายใจคะมำ

เพ่งพี่ซ้ำยามบ่ายไร้ตาแล

เฝ้าลูบไล้วิทยายามราตรี

เคล้าเสียงเพลงบรรพกาล

เป็นสหายคลายความเหงา

เจ้าคงสุขสันต์แดนวิมาน

ดุษฎีนิพนธ์ลูกที่พ่อหวัง

จะมุ่งมั่นฝันฝ่าไปให้ถึง

เป็นอนุสรณ์โลกได้คำนึง

เป็นที่พึ่งดับทุกข์มวลประชา

เพียรเก็บสลึงครบบาท

มิปรามาสบาทเป็นสลึง

วันหนึ่งเต็มตามหมาย

มิอาลัยวันเวลาเป็นฉันใด

เพราะไทยเป็นไทยมิใช่ข้าทาส

เอกลักษณ์สมาร์ทกว่าชาติไหน

เอกราชเกรียงไกรกว่าชาติใด

เหตุไหนผ่องไทยยังฆ่ากันเอง

เจอคนจริงจังจริงใจใช่จิงโจ้
มิคุยโวอาดเก่งน่าเกรงขาม
มิเขียนเสือวัวกลัวครั่นคร้าม
อย่าเหยียดหยามเกิดเป็นคน

ข่าวฝนตกแถวบางนาแสนชุ่มฉ่ำ
ข้าวปลาอาหารพูน700ล้านคงสุขี
เจริญสุขอ้วนท้วนแสนสมบูรณ์ดี
ข้าไร้วาสนาริ้มรสทุกข์น้ำตานอง