คำร้อง/ทำนอง: [ดร.สำราญ สมพงษ์]
[Verse 1]
เรายื่นมือไปด้วยใจเปิดกว้าง
แต่เขากลับซ่อนมีดไว้ข้างหลัง
พูดจาหวานแต่ทุกการกระทำ
ตรงข้ามกับลมหายใจที่บอกกัน
ประชุมทีไรก็แค่ละคร
เบื้องหลังซ่อนแผนในเงาก้อนเมฆ
ไทยยังอดทน ไม่อยากแตกหัก
แต่เขากลับจ้องให้เราต้องแหลก
[Chorus]
เขมรไม่จริงใจ… พูดอย่างแต่ทำอีกแบบ
ยิ้มให้ แต่ใจเหมือนกับกับดัก
ยิงข้ามแดนเหมือนไร้เมตตา
เขมรไม่จริงใจ… เด็กไทยต้องหลบใต้ฟ้าคำราม
ยังกล้าพูดเรื่องมิตรภาพซ้ำ
แต่หัวใจกลับเต็มไปด้วยน้ำลาย
[Verse 2]
เราร้องขอเพียงความสงบ
แต่เขาตอบกลับด้วยควันระเบิด
เรายกมือไหว้ ขอให้ยุติ
เขาตอบด้วยปลายปืนอย่างเงียบงัน
ผู้นำเรายังเชื่อในทางสันติ
แต่ประชาชนกลับช้ำลึกทุกวัน
เราไม่ต้องการถ้อยคำสวยหรู
แค่ “จริงใจ” สักหน่อย… ก็ยังไม่มี
[Chorus]
เขมรไม่จริงใจ… มันเจ็บตรงคำว่า “เพื่อน”
แต่กลับแอบหวังให้เราล้มเกลื่อน
ไม่แคร์แม้ชีวิตจะสิ้นไป
เขมรไม่จริงใจ… ปลุกผีสงครามให้ฟื้นใต้ชายไพร
ถ้ายังไม่หยุดความคิดร้าย
ความเชื่อใจ… คงไม่มีวันได้คืน
[Bridge]
หากโต๊ะเจรจา คือแค่เกมการแสดง
โลกทั้งใบควรได้เห็น
ใครกันแน่ที่จ้องยิงก่อน
แล้วใคร… ที่ยังอดทนเกินใคร
[Outro]
เขมรไม่จริงใจ…
เรารู้ดี… และเราก็ยังไม่ลืม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น