พระอาจารย์ประสงค์พระนักสื่อสารธรรมออนไลน์วัดผาซ่อนแก้ว แนะนักเผยแผ่ "ทำเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่าย"

วันที่ ๖  ธันวาคม ๒๕๖๖ พระปราโมทย์  วาทโกวิโท, ดร. ผู้อำนวยการหลักสูตรสันติศึกษา ระดับปริญญาโท มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย(มจร)  เปิดเผยว่า พาคณะสงฆ์และญาติโยมจากเวียดนาม ซึ่งเป็นแม่ครัวอาหารมังสวิรัติ เยี่ยมชมวัดผาซ่อนแก้ว วัดที่สวยที่สุดวัดหนึ่งในไทย ทำให้มีโอกาสได้กราบและสนทนาธรรมกับพระอาจารย์ประสงค์ ปริปุณฺโณ ซึ่งพระอาจารย์เป็นพระสงฆ์ที่เป็นนักสื่อสารธรรมะที่เข้าใจง่าย "ทำเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่าย" มีธรรมะข้อคิดที่ลึกซึ้งผ่านสื่อสารออนไลน์มากมาย 

ส่วนตัวแล้วชื่นชอบกับวิธีการสื่อสารของท่านอาจารย์อย่างยิ่ง เพราะมีความง่าย ความงาม ความดี  ถือว่าเป็นแรงบันดาลใจอีกหนึ่งรูปที่เป็นต้นแบบด้านการเข้าถึงธรรมสื่อสารธรรม เพราะท่านศึกษาธรรมอย่างจริงจังทั้งทฤษฎีและภาคปฏิบัติ  โดยพระอาจารย์ประสงค์ เคยดำรงตำแหน่งเป็น เจ้าอาวาสวัดป่าชิคาโก เป็นเวลากว่า ๘ พรรษา และปฎิบัติศาสนกิจในสหรัฐอเมริการ่วม ๑๔ พรรษา และรับนิมนต์ไปยังประเทศต่าง ๆ กว่า ๒๐ ประเทศ ท่านเป็นพระธรรมทูตสายสหรัฐอเมริกาและยุโรป มีผลงานทั้งร้อยแก้ว ร้อยกรอง ที่ให้ข้อคิด คติธรรมในการดำเนินชีวิต ปัจจุบันท่านจำพรรษาอยู่ที่ วัดผาซ่อนแก้ว อำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์  

ผลงานที่เป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวาง อาทิเช่น หักหอกเป็นดอกไม้ นอกจากนี้ ท่านยังมีผลงานหนังสือที่มีทั้งภาษาไทยและคำแปลภาษาอังกฤษ เป็นที่ชื่นชอบของคนทุกวัยและแพร่หลายทั้งในและต่างประเทศ เช่น น้อมสู่ใจ ๑ น้อมสู่ใจ ๒ อมตวลี ผลงานสำหรับเยาวชนที่โดดเด่น อาทิเช่น ฮัลโหล! รู้สึกตัวหรือเคยชิน ทำไมต้องทำไม รักนะ…เด็กโง่ มองวัตถุทะลุถึงธรรม และ นิทานธรรมะกลับตาลปัตร เป็นต้น รวมถึง Mp3 ธรรมะฟังสบาย ก็เป็นที่นิยมอย่างสูง โดยผลงานที่พระนักเทศน์นักเผยแผ่นำไปใช้เยอะมากในการสอนธรรม คือ ความขัดแย้งระหว่างตีนกับตา 

พระอาจารย์ได้แต่งจากหนังสือ "น้อมสู่ใจ" พระอาจารย์ประสงค์ ปริปุณโณ โดยความว่า  

ตีนกับตา   อยู่กันมา   แสนผาสุก

จะนั่งลุก   ยืนเดิน    เพลินนักหนา

มาวันหนึ่ง   ตีนทะลึ่ง   เอ่ยปรัชญา

ว่ามีคุณ   แก่ตา   เสียจริงๆ

ตีนช่วยพา   ตาไป   ที่ต่างต่าง

ตาจึงได้   ชมนาง   และสรรพสิ่งเพราะฉะนั้น   ดวงตา   จงประวิง

ว่าตีนนี้   เป็นสิ่ง   ควรบูชา

ตาได้ฟัง   ตีนคุยโม้   ก็หมั่นไส้

จึงร้องบอก  ออกไป   ด้วยโทสา

ว่าที่ตีน  เดินเหินได้   ก็เพราะตา

ดูมรรคา   เศษแก้วหนาม   ไม่ตำตีนเพราะฉะนั้น   ตาจึง   สำคัญกว่า

ตีนไม่ควร   จะมา   คิดดูหมิ่น

สรุปว่า   ตามีค่า   สูงกว่าตีน

ทั่วธานินทร์   ตีนไปได้   ก็เพราะตา

ตีนได้ฟัง    ให้คั่งแค้น    แสนจะโกรธ

เร่งกระโดด   ออกไป   ใกล้หน้าผา

เพราะอวดดี   คุยเบ่ง    เก่งกว่าตา

ดวงชีวา   จะดับไป   ไม่รู้เลย

ตาเห็นตีน   ทำเก่ง    เร่งกระโดด

ก็พิโรธ    แกล้งระงับ   หลับตาเฉย

ตีนพาตา   ถลาล้ม   ทั้งก้มเงย

ตกผาเลย   มรณา   ทั้งตาตีน