เพลง: เทวดาตกสวรรค์
เคยอยู่สูงเสียดฟ้า บนบัลลังก์ธรรมสง่า
มีเสียงกราบกรานบูชา ชาวบ้านเรียกท่านว่า "พระเทพ"
บวชจนชราภาพ ผ่านกาลเวลาเร้นเร้น
พอพ่ายกลลวงใจเย็นๆ กลับกลายเป็นเพียงชายชรา
[Verse 2]
สึกออกมาคืนโลกา ยศตำราไร้คนเหลียวแล
อดีตเจ้าอาวาสแท้ๆ กลับต้องยืนแค่มุมธารา
เงินที่เคยพอมี กลับไม่มีใครหันมา
แม้น “เมียรัก” ที่เคยว่า พอหมดค่า ก็หายตัวไป
[ Chorus]
เทวดาตกจากฟ้า สิ้นศรัทธาในพริบตา
ราคะพัดพา ดับศีลา ลาเพศบรรพชิต
เคยมีคนกราบไหว้ กลับมีใครเดินหนีหลบหลีก
พอไม่มียศสักนิด ก็เป็นเพียงอดีตที่น่าอาย
[Verse 3]
หวังจะพึ่งลูกหลาน หากวันวานไม่เคยเอื้อเฟื้อ
ยากจะมีใครยึดถือ ช่วยเหลือเมื่อชีวิตไร้ใจ
กลับวัดก็ไม่กล้าเดิน เจอคนเมินไม่เหลียวแล
คำว่า “พระผู้ใหญ่แท้” เหลือเพียงแค่ตำนานเก่าไป
[ Chorus]
เทวดาตกจากฟ้า ด้วยตัณหาเป็นตัวผลักไส
อย่าให้โลกีย์ปิดใจ แล้วทำลายพระศาสนา
โปรดจงยืนอยู่เหนือกิเลส ศีลธรรมไม่ควรโรยรา
ก่อนตกจากฟ้า ให้ศรัทธาได้ยั่งยืน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น