รูปแบบการพัฒนาทักษะการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อการสอนและการจัดการด้วยปัญญาประดิษฐ์ (AI) สำหรับคณะสงฆ์ไทย

 

ในยุคดิจิทัลที่เทคโนโลยีสารสนเทศและปัญญาประดิษฐ์ (Artificial Intelligence: AI) มีบทบาทสำคัญต่อการจัดการศึกษาและการพัฒนาสังคม การสร้างทักษะและสมรรถนะในการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับคณะสงฆ์ไทยจึงเป็นประเด็นที่ได้รับความสนใจอย่างกว้างขวาง คณะสงฆ์ซึ่งมีบทบาทในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา การจัดการศึกษา และการพัฒนาชุมชน จำเป็นต้องพัฒนาองค์ความรู้และทักษะที่สอดรับกับการเปลี่ยนแปลง เพื่อให้สามารถทำหน้าที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพและยั่งยืน

วัตถุประสงค์ของการพัฒนา

โครงการพัฒนาทักษะการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อการสอนและการจัดการด้วย AI ซึ่งจัดขึ้นระหว่างวันที่ ๔–๕ กันยายน พ.ศ. ๒๕๖๘ ณ หอประชุมวัดมหาจุฬาลงกรณราชูทิศ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา มีวัตถุประสงค์หลักคือ

1. เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะของคณะสงฆ์และผู้บริหารด้านการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลและ AI ในการจัดการศึกษา

2. เพื่อพัฒนาทักษะเชิงปฏิบัติในการนำเทคโนโลยีมาใช้ในการสอน การบริหารจัดการ และการเผยแผ่พระพุทธศาสนา

3. เพื่อวางรากฐานในการสร้างนโยบายและแนวทางที่ยั่งยืนด้านเทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับการจัดการศึกษาในสถาบันสงฆ์

กรอบแนวคิดและรูปแบบการพัฒนา

การวิเคราะห์รูปแบบการพัฒนาทักษะสามารถแบ่งออกเป็น 3 มิติหลัก ได้แก่

1. มิติการเรียนรู้เชิงวิชาการ (Academic Dimension)

   • การบรรยายโดยผู้ทรงคุณวุฒิ เช่น อาจารย์จิระ รักชนสุข และอาจารย์ฐากร อยู่วิจิตร จากมหาวิทยาลัยไซเบอร์ไทย ช่วยให้ผู้เข้าร่วมได้รับความรู้เชิงทฤษฎีที่ทันสมัย ทั้งด้านแนวโน้มเทคโนโลยีดิจิทัลและการประยุกต์ใช้ AI ในการศึกษา

2. มิติการปฏิบัติการ (Practical Dimension)

   • การจัดกิจกรรมเชิงปฏิบัติการ (workshops) เปิดโอกาสให้ผู้เข้าร่วม ๑๕๑ รูป/คน ได้ฝึกฝนทักษะจริง สร้างความเข้าใจเชิงลึก และสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในบริบทของตนเอง

3. มิติการกำหนดนโยบายและวิสัยทัศน์ (Policy and Vision Dimension)

   • การปิดโครงการโดยพระเทพวัชรสารบัณฑิต, รศ.ดร. รองอธิการบดีฝ่ายวางแผนและพัฒนา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ได้ชี้แนวนโยบายด้านเทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อเป็นกรอบการพัฒนาที่ยั่งยืนสำหรับคณะสงฆ์และผู้บริหาร

ผลลัพธ์และการสะท้อน

กิจกรรมครั้งนี้สะท้อนถึงความสำคัญของการบูรณาการองค์ความรู้ทางศาสนากับเทคโนโลยีดิจิทัลและ AI เพื่อการจัดการศึกษาและการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ผลลัพธ์สำคัญ ได้แก่

• การสร้างความตระหนักรู้ในหมู่คณะสงฆ์เกี่ยวกับบทบาทของ AI ในการสอนและการจัดการ

• การเพิ่มพูนทักษะด้านดิจิทัลที่สามารถนำไปปรับใช้กับงานด้านการศึกษาและการบริหาร

• การวางแนวทางนโยบายเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงในอนาคต

สรุป

รูปแบบการพัฒนาทักษะการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลและ AI สำหรับคณะสงฆ์ไทยที่ปรากฏในโครงการนี้ เป็นกระบวนการที่บูรณาการทั้งการเรียนรู้ทางวิชาการ การฝึกปฏิบัติจริง และการกำหนดวิสัยทัศน์เชิงนโยบาย อันจะช่วยเสริมสร้างความเข้มแข็งให้กับคณะสงฆ์ในการใช้เทคโนโลยีอย่างมีประสิทธิภาพต่อไป การพัฒนาเช่นนี้ไม่เพียงเป็นการยกระดับการจัดการศึกษาในสถาบันสงฆ์ แต่ยังเป็นการสร้างรากฐานสำหรับการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในโลกยุคดิจิทัลอย่างยั่งยืน