ตามที่หลักสูตรสันติศึกษา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย(มจร) จัดปฐมนิเทศนิสิตใหม่ระดับปริญญาโทและปริญญาเอก ที่วัดบ้านท่าคอยนาง ต.สวาย อ.ปรางค์กู่ จ.ศรีสะเกษ ซึ่งเป็นหมู่บ้านพหุวัฒนธรรมที่มีชนเผ่า คือ เขมร ส่วย ลาว เยออยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขจึงได้ชื่อว่าหมู่บ้านสันติสุขต้นแบบ ระหว่างวันที่ 19 ถึง 22 ก.ค.2561 ในจำนวนนี้มีพระสนิทวงศ์ วุฑฺฒิวํโส ผู้อำนวยสำนักสื่อสารองค์กร วัดพระธรรมกาย จ.ปทุมธานี เป็นพระนิสิตระดับ ป.โท รุ่น 6 และพระมหานพพร ปุญฺญชโย ป.ธ. ๙ ผู้ช่วยผู้อำนวยสำนักสื่อสารองค์กร พระนิสิตระดับ ป.เอก รุ่น 3 ร่วมอยู่ด้วย ภายใต้การนำของพรมหาหรรษา ธัมมหาโส รักษาการผู้ช่วยอธิการบดีมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ผู้อำนวยการหลักสูตรสันติศึกษา
ในโอกาสนี้พระอาจารย์ปราโมทย์ วาทโกวิโท นิสิตปริญญาเอก รุ่น 1 สาขาสันติศึกษา มจร พิธีกรธรรมะโอดีในฐานะรุ่นพี่ ได้เดินทางไปร่วมกิจกรรมด้วย ได้เปิดเผยว่า เกิดแนวคิดจากการสนทนากับระหว่างร้อยตำรวจตรีวิชัย สุริยุทธ ดาบตำรวจปลูกป่า กับพรมหาหรรษาในขณะนั่งรถเพื่อลงพื้นที่สวนเศรษฐกิจพอเพียงต้นแบบว่า"พ่อดาบวิชัยปลูกป่า พระมหาหรรษาปลูกสันติ" ถือว่าเป็นคำที่สะท้อนมาจากการลงมือกระทำด้านสันติภาพ ซึ่งการปลูกป่าเป็นการสันติภาพระดับสิ่งแวดล้อม เป็นมิตรกับธรรมชาติ ส่วนพระมหาหรรษาปลูกสันติในเรือนใจของวิศวกรสันติภาพ ทั้งสองท่านจึงเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลในด้านการสร้างสันติภาพของอำเภอปรางค์กู่ ศรีสะเกษ และระดับประเทศ จึงควรได้รับการยกย่องและนำมาเป็นต้นแบบเป็นอย่างยิ่ง
ร้อยตำรวจตรีวิชัยนักสันติภาพเดินดินกับการพัฒนาธรรมชาติ ตอนแรกบอกว่าเป็นคนบ้าแต่บ้าเป็นคนสร้างป่า ท่านเป็นปราชญ์นักปลูกต้นไม้ เริ่มต้นจากความเป็นลูกชาวนาถือว่าเป็นอาชีพที่มีความลำบากมาก เพราะ"ธรรมชาติโหดร้าย"บางปีน้ำมากบางปีน้ำน้อย หนี้สินรุงรัง เหตุที่ชาวนายังยากจน คือ ความรู้น้อยด้อยการศึกษา ความฟุ่มเฟือย เมามัวอบายมุขทั้งหก ยังทำนาปีขายข้าว และขาดความสามัคคี ผมเริ่มต้นจากการเข้าฝึกอบรม โครงการแผ่นดินธรรม แผ่นดินทอง แผ่นดินธรรม คือ อยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขในชุมชน แผ่นดินทอง คือ สามารถปลูกสิ่งทานได้ด้วยความพอเพียง"ปลูกทุกอย่างที่กิน กินทุกอย่างที่ปลูก"ช่วงนั้นปรางค์กู่เป็นอำเภอที่ยากจนที่จนที่สุดในจังหวัด จึงนำแผ่นดินธรรมทอง เราจะคืนธรรมชาติสู่แผ่นดิน เราต้องเคารพธรรมชาติ
ผมจึงเริ่มจากการพัฒนาที่ตนเองก่อน ด้วยการพึ่งตนเองอย่างมีศักดิ์ศรี ขยันอย่างฉลาดปราศจากอบายมุข เห็นเพื่อนบ้านเป็นทุกข์ เป็นภารกิจที่ต้องช่วยเหลือ มีเพื่อนที่ดีไม่ต้องมีรั้วบ้าน เริ่มต้นจากการช่วยเหลือคนที่อยู่ใกล้บ้านเรา เมื่อเห็นเพื่อนบ้านเป็นทุกข์เราต้องช่วยเหลือ เราต้องพัฒนาตนเป็นผู้นำของภูมิปัญญาชุมชน โรคทรัพย์จางยังมีทางรักษาด้วยการเลิกอบายมุข อย่าลืมว่า "การสร้างฐานะตนเอง คือ การสร้างฐานะของชาติ"
สังคมเราป่วยมาก บุญบั้งไฟไม่สามารถทำให้ฝนตกตามฤดูกาล แต่การปลูกไม้จะช่วยให้ฝนตกตามฤดูกาล เราจึงต้องติดอาวุธทางปัญญาให้คนในชุมชน"ยางนาคืนทุ่ง พยุงคืนถิ่น" จึงต้องขอบคุณพระอาจารย์หรรษาที่สำนึกรักบ้านเกิด มาพัฒนาบ้านเกิดตนเอง เรียกว่า"จะพัฒนาใครเขา เราต้องพัฒนาตัวเราก่อน"เราต้องฝึกมันสมองให้คนในชุมชนเขียว ก่อนจะไปสร้างชุมชนให้เขียว แรงบันดาลใจของผม คือ ความยากจน ขอบคุณความยากจน ในหลวงตรัสว่า "เราจะครองแผ่นดินโดยธรรม" เราต้องช่วยกันในคนในชุมชนดำเนินชีวิตโดยธรรมะ คือ มีความพอเพียง หลีกไกลจากอบายมุข อยู่กับธรรมชาติ
เมื่อผมลงมือทำแล้วจนคนเรียกว่า "คนบ้าปลูกต้นไม้" ผมจึงสร้างเครือข่ายให้คนในชุมชนปลูกต้นไม้ จุดเริ่มต้นจากแผ่นดินธรรมแผ่นทอง ว่าเราจะทำอะไรให้ชุมชนบ้าง ผมจึงเริ่ม"ปลูกต้นไม้ในใจคน" เป็นการปลูกต้นไม้ในที่สาธารณะ ส่วนใหญ่เป็น "ต้นตาล ต้นยางนา ต้นคูณ" เห็นต้นไม้ที่ตนเองปลูกทำให้ ดีใจ สดชื่น ภูมิใจมากที่ได้เพื่อคนอื่น ทำให้สิ่งแวดล้อมในอำเภอสดชื่น ได้ผลผลิตจากลูกตาลนำไปขาย และนำไปทำไม้กวาด ที่อุบลราชธานี ทำให้เกิดอาชีพสุจริต อุดมการณ์ คือ "จะพัฒนาใครเขาต้องพัฒนาตัวเราก่อน "
ดาบวิชัยคือ"คนที่ปลูกต้นไม้เพื่อคนอื่น มีแต่คนอื่นได้ประโยชน์"แสดงว่าท่านเป็นที่ปลูกคนเปลี่ยนโลกได้รับการสนับสนุนจากนายอำเภอสมัยนั้น ขยายไปถึงผู้ใหญ่ถึงหมู่บ้านทุกชุมชนในอำเภอปรางค์กู่ ท่านวิชัยท่านทำจริง คนจึงเชื่อในสิ่งที่ท่านทำ ถือว่าท่านเป็นนักสร้างสันติภาพระดับสังคม หลายคนได้แรงบันดาลใจจากท่านวิชัยในการใช้ชีวิตแบบพอเพียง พึ่งพาตนเองได้ ตัวเราทำก่อนคนอื่นจะได้จากเราเอง มีแนวคิดว่า "ทำทุ่งให้เป็น ทำนาให้เป็นสวน" นอกจากนั้น ยังสร้างเครือข่ายไปถึงเยาวชน เยาวชนมีกลุ่มปลูกต้นไม้ โตมาในสภาพที่มีต้นไม้ จึงอยากสานต่อเจตนารมณ์ท่านวิชัย
"ผมเริ่มจากจิตอาสาพัฒนาชุมชน ไม่ต้องว่าเราจะเสียเปรียบใคร ทำเพื่อตนเองและคนอื่นได้ประโยชน์ ด้วยการปลูกต้นยาง ต้นคูณ ต้นยาง ต้นตาล ท่านวิชัยเป็นบุคคลที่สร้างช่วยให้คนในชุมชนเกิดคำว่า "กินอิ่ม นอนอุ่น ทุนมี หนี้หมด" ขอให้ทุกท่านไปช่วยกันขยายโครงการดีๆ แบบนี้ในชุมชนของท่าน "ลมหายของต้นไม้เป็นของผม" ทั้งสองท่านจึงเป็นบุคคลต้นแบบในด้านระดับชุมชนอันเป็นฐานรากสำคัญในการสร้างสันติภาพระดับรากหญ้าอย่างแท้จริง"พระอาจารย์ปราโมทย์ ถ่ายทอดความรู้สึกของร้อยตำรวจตรีวิชัยให้ทราบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น