วันเสาร์ที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2568

ภัยพิบัติสภาพภูมิอากาศ การปฏิรูปการบริหารจัดการ และความยืดหยุ่นของเมือง

 


วิเคราะห์ฉากทัศน์ประเทศไทยหลังจากน้ำท่วมหาดใหญ่ปี 2568: วิกฤตในฐานะจุดเปลี่ยนเชิงระบบ

บทนำ: วิกฤตหาดใหญ่ในฐานะจุดเปลี่ยนโครงสร้างประเทศ

อุทกภัยครั้งใหญ่ที่หาดใหญ่ในปี 2568 ไม่ได้เป็นเพียงภัยพิบัติด้านสภาพภูมิอากาศ แต่ทำหน้าที่เสมือน “ตัวเร่ง” (catalyst) ที่เผยให้เห็น ความเปราะบางเชิงระบบ ของประเทศไทยในหลายมิติ ได้แก่ ระบบบริหารจัดการภัยพิบัติ การเมืองเชิงอำนาจ การสื่อสารกับประชาชน ความสามารถของรัฐ และความไว้วางใจต่อสถาบันสาธารณะ เหตุการณ์นี้จึงเป็น จุดเปลี่ยนเชิงยุทธศาสตร์ ซึ่งจำเป็นต้องมองผ่านกรอบ “ฉากทัศน์ประเทศ” (Nation Scenario) เพื่อทำความเข้าใจเส้นทางความเป็นไปได้หลังวิกฤต ตลอดจนผลกระทบต่อโครงสร้างการเมือง เศรษฐกิจ และกลไกรัฐในทศวรรษที่กำลังจะมาถึง

1. วิกฤตหาดใหญ่ในฐานะบททดสอบยุคข้อมูล

เหตุการณ์ปี 2568 สะท้อน “ช่องว่างระหว่างข้อมูล—การตัดสินใจ—การปฏิบัติ” อย่างชัดเจน

1.1 การเตือนภัยที่ล้มเหลวเชิงความเชื่อถือ

แม้ระบบเตือนภัย Cell Broadcasting แจ้งเตือนกว่า 90 ครั้ง แต่:

  • ผู้บริหารท้องถิ่น ไม่เชื่อข้อมูลทางวิทยาศาสตร์

  • การขอสนับสนุนจากส่วนกลางล่าช้า

  • อัตราเร่งของน้ำ (rain bomb) เร็วกว่าการตัดสินใจของมนุษย์

นี่คือสัญญาณของ “state dysfunction” คือมีข้อมูล แต่ระบบไม่สามารถใช้ประโยชน์จากข้อมูลเพื่อลดความสูญเสียได้

1.2 ผลกระทบต่อความเชื่อมั่นของประชาชน

ความเสียชีวิตหลักร้อยและการยอมรับจากรัฐบาลว่าระบบมีข้อผิดพลาด ส่งผลให้เกิดคำถามเรื่อง: ความสามารถของผู้นำ, ความโปร่งใสของกระบวนการตัดสินใจ, และความพร้อมของโครงสร้างรัฐในการรับมือเหตุสุดวิสัย ผลคือ ความไว้วางใจสาธารณะ (public trust) ลดลง และเป็นแรงกดดันให้เกิดการปฏิรูปเชิงระบบ

2. บทเรียนเปรียบเทียบ: ภาวะรับผิดชอบของผู้นำในสังคมประชาธิปไตย

กรณีศึกษา Lal Bahadur Shastri ของอินเดียถูกหยิบยกขึ้นมาเป็นกรอบเทียบเคียงเชิงวิชาการ เพราะสะท้อนแนวคิด “moral accountability” ซึ่งแตกต่างจากการเมืองเชิงอำนาจแบบดั้งเดิม กรณี Shastri แสดงว่า:

  • ผู้นำสามารถเพิ่ม ทุนทางศีลธรรม (moral capital) ผ่านการรับผิดชอบเชิงหลักการ

  • การลาออกไม่ได้เป็นสัญลักษณ์ของความพ่ายแพ้ แต่เป็นการ “ทำให้สถาบันการเมืองเข้มแข็งขึ้น”

  • ในระยะยาวอาจเพิ่มความชอบธรรมและการยอมรับจากสังคม

บทเรียนเช่นนี้สร้างกรอบวิเคราะห์ถึง “พฤติกรรมผู้นำ” ของประเทศใดก็ตามหลังเกิดวิกฤตใหญ่ ไม่ใช่จำกัดเฉพาะตัวบุคคลปัจจุบัน

3. ฉากทัศน์ประเทศไทยหลังน้ำท่วมหาดใหญ่ 2568: การเมือง—สังคม—ระบบรัฐ

3.1 ฉากทัศน์ด้านการเมือง: ความรับผิดชอบเชิงสถาบัน

หลังวิกฤตเกิดการถกเถียงทางสาธารณะเกี่ยวกับ “รูปแบบความรับผิดชอบของฝ่ายบริหาร” ซึ่งส่งผลต่อเสถียรภาพรัฐบาลและองค์กรการเมืองหลายพรรค ประเด็นสำคัญที่ถูกศึกษาคือ:

  • การบริหารวิกฤตเป็นตัวชี้วัดความสามารถของผู้นำ

  • การตัดสินใจลาออกของผู้นำ (ถ้ามี) อาจถูกตีความได้ตั้งแต่ “ความกล้ารับผิดชอบเชิงหลักการ” ไปจนถึง “แรงกดดันทางการเมือง”

  • ความสัมพันธ์เชิงยุทธศาสตร์ระหว่างพรรคใหญ่ พรรคกลาง และพรรคใหม่หลังเหตุการณ์

ทั้งหมดนี้สร้าง “ฉากทัศน์ความเป็นไปได้” ที่อาจส่งผลต่อการเลือกตั้ง การจัดตั้งรัฐบาล และเสถียรภาพเชิงสถาบันในระยะกลาง–ยาว

3.2 ฉากทัศน์ด้านระบบรัฐ: จุดตัดว่าไทยจะเข้าสู่ Statecraft หรือถอยสู่ Power Politics

วิกฤตครั้งนี้เปิดความเป็นไปได้ 3 เส้นทางในเชิงสถาบัน ได้แก่

  • Scenario A — การปรับระบบสู่ Statecraft Politics (ความเป็นไปได้เชิงบวก) มุ่งเน้น: ขีดความสามารถของรัฐ (state capacity), Data-driven governance, ระบบเตือนภัย–อพยพ–ชดเชยที่ทำงานจริง, ความโปร่งใสและการตรวจสอบ

  • Scenario B — กลับสู่การเมืองเชิงอุปถัมภ์ หากการเมืองกลับไปสนใจการรักษาอำนาจมากกว่าการปฏิรูประบบ อาจทำให้รัฐอ่อนแอและเปราะบางต่อวิกฤตรอบใหม่

  • Scenario C — เกิด “รัฐสีเทา” (Gray State) เพิ่มขึ้น เมื่อการกำกับดูแลลดลง ทุนมืด–ทุนเทาแทรกซึม ระบบสาธารณะถูกใช้แบบเลือกปฏิบัติ ความไว้วางใจลดลงต่อเนื่อง

4. ความท้าทายระดับโลกที่ลากไทยเข้าสู่ยุคเสี่ยงสูง

การวิเคราะห์ฉากทัศน์ไม่อาจแยกจากภูมิทัศน์โลก ซึ่งประกอบด้วย 4 วิกฤตใหญ่:

  • Climate Catastrophe — ภัยพิบัติถี่และรุนแรง

  • AI & Algorithmic Power — อำนาจของอัลกอริทึมเหนือภาครัฐดั้งเดิม

  • Global Financial Volatility — ความผันผวนระดับระบบ

  • Geopolitical Fragmentation — โลกแตกขั้ว การใช้เศรษฐกิจเป็นอาวุธ

ประเทศไทยจึงต้องวาง ยุทธศาสตร์เพื่อความอยู่รอด (survival strategy) ไม่ใช่เพียงการบริหารปัญหาเฉพาะหน้า

5. กับดัก 4 ประการที่ไทยอาจเผชิญหลังปี 2568

วิกฤตนี้ยิ่งทำให้ประเทศไทยเสี่ยงต่อ “กำลังอ่อนลงเชิงยุทธศาสตร์” จาก:

  1. กับดักภูมิรัฐศาสตร์ — ถูกบีบให้เลือกข้าง

  2. กับดักรายได้ต่ำ–ความไว้วางใจต่ำ

  3. กับดักความเปราะบางด้านสภาพภูมิอากาศ

  4. กับดักรัฐไร้สมรรถนะ (weak-state trap)

ทั้งสี่ล้วนเชื่อมต่อกันเป็นวงจรที่ทำให้ประเทศตกอยู่ในภาวะที่ยากลำบาก

6. เส้นทางออก: การสร้างประเทศไทยด้วย Statecraft Politics & Economics

เพื่อให้ประเทศไทยฟื้นคืนศักยภาพหลังวิกฤตหาดใหญ่ จำเป็นต้องก้าวจาก การเมืองเชิงอำนาจ → การเมืองเชิงระบบ → การเมืองเชิงยุทธรัฐ (Statecraft) ซึ่งมีลักษณะสำคัญดังนี้:

6.1 Statecraft Politics

  • ยึด ภารกิจชาติ (National Missions)

  • ออกแบบระบบแทนการเล่นเกมอำนาจ

  • ใช้ข้อมูล ความเสี่ยง และภูมิรัฐศาสตร์เป็นฐานตัดสินใจ

  • ออกแบบสถาบันให้ตรวจสอบได้

6.2 Statecraft Economics

  • กลยุทธ์อุตสาหกรรมระดับภารกิจ: AI, Green, Supply Chain

  • เศรษฐกิจความไว้วางใจ (High-trust economy)

  • โครงสร้างพื้นฐานดิจิทัล–AI

  • การยกระดับทุนมนุษย์เชิงศตวรรษใหม่

7. การบริหารวิกฤตและการสร้างความรับผิดชอบสาธารณะ

หลังเหตุการณ์หาดใหญ่ ประเด็น “ชดเชยผู้เสียหายอย่างเป็นระบบ” กลายเป็นตัวทดสอบความสามารถของรัฐใน 3 มิติ: ความสามารถของระบบราชการ, ความเป็นธรรมและความโปร่งใส, และ ความรับผิดชอบเชิงภาวะผู้นำ การชดเชยที่มีประสิทธิภาพเป็น “ตัวแยก” ระหว่าง รัฐเข้มแข็ง และ รัฐไร้สมรรถนะ

8. ฉากทัศน์การเมืองไทยหลังปี 2568: ความเป็นไปได้ของการจัดสมดุลใหม่

การวิเคราะห์คาดการณ์ว่าอาจเกิด: การจัดขั้วพรรคใหม่, การฟื้นความไว้วางใจผ่านการตัดสินใจเชิงหลักการของผู้นำ, หรือ การสร้างความร่วมมือข้ามพรรคเพื่อปฏิรูประบบน้ำ หรือในทางตรงกันข้าม อาจเกิดการใช้วิกฤตเป็นเครื่องมือทางการเมือง แต่ทั้งหมดขึ้นกับ “ระดับความรับผิดชอบและความโปร่งใส” ที่รัฐบาลและพรรคการเมืองร่วมกันสร้าง

9. บทสรุป: วิกฤตหาดใหญ่—จุดเริ่มต้นของฉากทัศน์ประเทศไทยใหม่

อุทกภัยปี 2568 คือสัญญาณเตือนว่าประเทศไทยได้เข้าสู่ “ทศวรรษที่ไม่มีทางถอย” ประเทศอาจเลือกได้ 2 เส้นทาง:

  • เส้นทางที่ 1: สร้างสถาปัตยกรรมยุทธรัฐ (Statecraft Architecture): รัฐเข้มแข็ง โปร่งใส, การเมืองรับผิดชอบ, เศรษฐกิจสร้างสรรค์–ยั่งยืน, สถาบันที่ออกแบบเชิงระบบ, ประชาชนเชื่อมั่นในภาครัฐ

  • เส้นทางที่ 2: ติดหล่ม Power Politics และรัฐไร้สมรรถนะ: วิกฤตวนซ้ำ, ความเปราะบางเรื้อรัง, เสียโอกาสเชิงยุทธศาสตร์ในภูมิภาค

ฉากทัศน์ที่ประเทศไทยจะเดินไปทางใด จึงขึ้นอยู่กับการตัดสินใจเชิงหลักการของผู้นำ การปฏิรูประบบของรัฐ และความสามารถของพรรคการเมืองในการร่วมกันสร้างอนาคต ไม่ใช่ช่วงชิงอำนาจระยะสั้น

วิเคราะห์ฉากทัศน์ประเทศไทยหลังจากน้ำท่วมหาดใหญ่ปี 2568

บทความวิชาการ
ผู้เขียน: ———

บทนำ: วิกฤตหาดใหญ่ในฐานะจุดเปลี่ยนโครงสร้างประเทศ

อุทกภัยครั้งใหญ่ที่หาดใหญ่ในปี 2568 ไม่ได้เป็นเพียงภัยพิบัติด้านสภาพภูมิอากาศ แต่ทำหน้าที่เสมือน “ตัวเร่ง” (catalyst) ที่เผยให้เห็น ความเปราะบางเชิงระบบ ของประเทศไทยในหลายมิติ ได้แก่ ระบบบริหารจัดการภัยพิบัติ การเมืองเชิงอำนาจ การสื่อสารกับประชาชน ความสามารถของรัฐ และความไว้วางใจต่อสถาบันสาธารณะ

เหตุการณ์นี้จึงเป็น จุดเปลี่ยนเชิงยุทธศาสตร์ ซึ่งจำเป็นต้องมองผ่านกรอบ “ฉากทัศน์ประเทศ” (Nation Scenario) เพื่อทำความเข้าใจเส้นทางความเป็นไปได้หลังวิกฤต ตลอดจนผลกระทบต่อโครงสร้างการเมือง เศรษฐกิจ และกลไกรัฐในทศวรรษที่กำลังจะมาถึง

1. วิกฤตหาดใหญ่ในฐานะบททดสอบยุคข้อมูล

เหตุการณ์ปี 2568 สะท้อน “ช่องว่างระหว่างข้อมูล—การตัดสินใจ—การปฏิบัติ” อย่างชัดเจน

1.1 การเตือนภัยที่ล้มเหลวเชิงความเชื่อถือ

แม้ระบบเตือนภัย Cell Broadcasting แจ้งเตือนกว่า 90 ครั้ง แต่:

  • ผู้บริหารท้องถิ่น ไม่เชื่อข้อมูลทางวิทยาศาสตร์

  • การขอสนับสนุนจากส่วนกลางล่าช้า

  • อัตราเร่งของน้ำ (rain bomb) เร็วกว่าการตัดสินใจของมนุษย์

นี่คือสัญญาณของ “state dysfunction” คือมีข้อมูล แต่ระบบไม่สามารถใช้ประโยชน์จากข้อมูลเพื่อลดความสูญเสียได้

1.2 ผลกระทบต่อความเชื่อมั่นของประชาชน

ความเสียชีวิตหลักร้อยและการยอมรับจากรัฐบาลว่าระบบมีข้อผิดพลาด ส่งผลให้เกิดคำถามเรื่อง:

  • ความสามารถของผู้นำ

  • ความโปร่งใสของกระบวนการตัดสินใจ

  • ความพร้อมของโครงสร้างรัฐในการรับมือเหตุสุดวิสัย

ผลคือ ความไว้วางใจสาธารณะ (public trust) ลดลง และเป็นแรงกดดันให้เกิดการปฏิรูปเชิงระบบ

2. บทเรียนเปรียบเทียบ: ภาวะรับผิดชอบของผู้นำในสังคมประชาธิปไตย

กรณีศึกษา Lal Bahadur Shastri ของอินเดียถูกหยิบยกขึ้นมาเป็นกรอบเทียบเคียงเชิงวิชาการ เพราะสะท้อนแนวคิด “moral accountability” ซึ่งแตกต่างจากการเมืองเชิงอำนาจแบบดั้งเดิม

กรณี Shastri แสดงว่า

  • ผู้นำสามารถเพิ่มทุนทางศีลธรรม (moral capital) ผ่านการรับผิดชอบเชิงหลักการ

  • การลาออกไม่ได้เป็นสัญลักษณ์ของความพ่ายแพ้ แต่เป็นการ “ทำให้สถาบันการเมืองเข้มแข็งขึ้น”

  • ในระยะยาวอาจเพิ่มความชอบธรรมและการยอมรับจากสังคม

บทเรียนเช่นนี้สร้างกรอบวิเคราะห์ถึง “พฤติกรรมผู้นำ” ของประเทศใดก็ตามหลังเกิดวิกฤตใหญ่ ไม่ใช่จำกัดเฉพาะตัวบุคคลปัจจุบัน

3. ฉากทัศน์ประเทศไทยหลังน้ำท่วมหาดใหญ่ 2568: การเมือง—สังคม—ระบบรัฐ

3.1 ฉากทัศน์ด้านการเมือง: ความรับผิดชอบเชิงสถาบัน

หลังวิกฤตเกิดการถกเถียงทางสาธารณะเกี่ยวกับ “รูปแบบความรับผิดชอบของฝ่ายบริหาร” ซึ่งส่งผลต่อเสถียรภาพรัฐบาลและองค์กรการเมืองหลายพรรค

ประเด็นสำคัญที่ถูกศึกษาคือ:

  • การบริหารวิกฤตเป็นตัวชี้วัดความสามารถของผู้นำ

  • การตัดสินใจลาออกของผู้นำ (ถ้ามี) อาจถูกตีความได้ตั้งแต่ “ความกล้ารับผิดชอบเชิงหลักการ” ไปจนถึง “แรงกดดันทางการเมือง”

  • ความสัมพันธ์เชิงยุทธศาสตร์ระหว่างพรรคใหญ่ พรรคกลาง และพรรคใหม่หลังเหตุการณ์

ทั้งหมดนี้สร้าง “ฉากทัศน์ความเป็นไปได้” ที่อาจส่งผลต่อการเลือกตั้ง การจัดตั้งรัฐบาล และเสถียรภาพเชิงสถาบันในระยะกลาง–ยาว

3.2 ฉากทัศน์ด้านระบบรัฐ: จุดตัดว่าไทยจะเข้าสู่ Statecraft หรือถอยสู่ Power Politics

วิกฤตครั้งนี้เปิดความเป็นไปได้ 3 เส้นทางในเชิงสถาบัน ได้แก่

Scenario A — การปรับระบบสู่ Statecraft Politics (ความเป็นไปได้เชิงบวก)

มุ่งเน้น:

  • ขีดความสามารถของรัฐ (state capacity)

  • Data-driven governance

  • ระบบเตือนภัย–อพยพ–ชดเชยที่ทำงานจริง

  • ความโปร่งใสและการตรวจสอบ

Scenario B — กลับสู่การเมืองเชิงอุปถัมภ์

หากการเมืองกลับไปสนใจการรักษาอำนาจมากกว่าการปฏิรูประบบ อาจทำให้รัฐอ่อนแอและเปราะบางต่อวิกฤตรอบใหม่

Scenario C — เกิด “รัฐสีเทา” (Gray State) เพิ่มขึ้น

เมื่อการกำกับดูแลลดลง ทุนมืด–ทุนเทาแทรกซึม ระบบสาธารณะถูกใช้แบบเลือกปฏิบัติ ความไว้วางใจลดลงต่อเนื่อง

4. ความท้าทายระดับโลกที่ลากไทยเข้าสู่ยุคเสี่ยงสูง

การวิเคราะห์ฉากทัศน์ไม่อาจแยกจากภูมิทัศน์โลก ซึ่งประกอบด้วย 4 วิกฤตใหญ่:

  1. Climate Catastrophe — ภัยพิบัติถี่และรุนแรง

  2. AI & Algorithmic Power — อำนาจของอัลกอริทึมเหนือภาครัฐดั้งเดิม

  3. Global Financial Volatility — ความผันผวนระดับระบบ

  4. Geopolitical Fragmentation — โลกแตกขั้ว การใช้เศรษฐกิจเป็นอาวุธ

ประเทศไทยจึงต้องวางยุทธศาสตร์เพื่อความอยู่รอด (survival strategy) ไม่ใช่เพียงการบริหารปัญหาเฉพาะหน้า

5. กับดัก 4 ประการที่ไทยอาจเผชิญหลังปี 2568

  1. กับดักภูมิรัฐศาสตร์ — ถูกบีบให้เลือกข้าง

  2. กับดักรายได้ต่ำ–ความไว้วางใจต่ำ

  3. กับดักความเปราะบางด้านสภาพภูมิอากาศ

  4. กับดักรัฐไร้สมรรถนะ (weak-state trap)

ทั้งสี่ล้วนเชื่อมต่อกันเป็นวงจรที่ทำให้ประเทศเสี่ยง “กำลังอ่อนลงเชิงยุทธศาสตร์”

6. เส้นทางออก: การสร้างประเทศไทยด้วย Statecraft Politics & Economics

เพื่อให้ประเทศไทยฟื้นคืนศักยภาพหลังวิกฤตหาดใหญ่ จำเป็นต้องก้าวจาก การเมืองเชิงอำนาจ → การเมืองเชิงระบบ → การเมืองเชิงยุทธรัฐ (Statecraft) ซึ่งมีลักษณะสำคัญดังนี้:

6.1 Statecraft Politics

  • ยึดภารกิจชาติ (National Missions)

  • ออกแบบระบบแทนการเล่นเกมอำนาจ

  • ใช้ข้อมูล ความเสี่ยง และภูมิรัฐศาสตร์เป็นฐานตัดสินใจ

  • ออกแบบสถาบันให้ตรวจสอบได้

6.2 Statecraft Economics

  • กลยุทธ์อุตสาหกรรมระดับภารกิจ: AI, Green, Supply Chain

  • เศรษฐกิจความไว้วางใจ (High-trust economy)

  • โครงสร้างพื้นฐานดิจิทัล–AI

  • การยกระดับทุนมนุษย์เชิงศตวรรษใหม่

7. การบริหารวิกฤตและการสร้างความรับผิดชอบสาธารณะ

หลังเหตุการณ์หาดใหญ่ ประเด็น “ชดเชยผู้เสียหายอย่างเป็นระบบ” กลายเป็นตัวทดสอบความสามารถของรัฐใน 3 มิติ:

  1. ความสามารถของระบบราชการ

  2. ความเป็นธรรมและความโปร่งใส

  3. ความรับผิดชอบเชิงภาวะผู้นำ

การชดเชยที่มีประสิทธิภาพเป็น “ตัวแยก” ระหว่าง รัฐเข้มแข็ง และ รัฐไร้สมรรถนะ

8. ฉากทัศน์การเมืองไทยหลังปี 2568: ความเป็นไปได้ของการจัดสมดุลใหม่

การวิเคราะห์คาดการณ์ว่าอาจเกิด:

  • การจัดขั้วพรรคใหม่

  • การฟื้นความไว้วางใจผ่านการตัดสินใจเชิงหลักการของผู้นำ

  • การสร้างความร่วมมือข้ามพรรคเพื่อปฏิรูประบบน้ำ

  • หรือในทางตรงกันข้าม อาจเกิดการใช้วิกฤตเป็นเครื่องมือทางการเมือง

แต่ทั้งหมดขึ้นกับ “ระดับความรับผิดชอบและความโปร่งใส” ที่รัฐบาลและพรรคการเมืองร่วมกันสร้าง

9. บทสรุป: วิกฤตหาดใหญ่—จุดเริ่มต้นของฉากทัศน์ประเทศไทยใหม่

อุทกภัยปี 2568 คือสัญญาณเตือนว่าประเทศไทยได้เข้าสู่ “ทศวรรษที่ไม่มีทางถอย”
ประเทศอาจเลือกได้ 2 เส้นทาง:

เส้นทางที่ 1: สร้างสถาปัตยกรรมยุทธรัฐ (Statecraft Architecture)

  • รัฐเข้มแข็ง โปร่งใส

  • การเมืองรับผิดชอบ

  • เศรษฐกิจสร้างสรรค์–ยั่งยืน

  • สถาบันที่ออกแบบเชิงระบบ

  • ประชาชนเชื่อมั่นในภาครัฐ

เส้นทางที่ 2: ติดหล่ม Power Politics และรัฐไร้สมรรถนะ

  • วิกฤตวนซ้ำ

  • ความเปราะบางเรื้อรัง

  • เสียโอกาสเชิงยุทธศาสตร์ในภูมิภาค

ฉากทัศน์ที่ประเทศไทยจะเดินไปทางใด จึงขึ้นอยู่กับการตัดสินใจเชิงหลักการของผู้นำ การปฏิรูประบบของรัฐ และความสามารถของพรรคการเมืองในการร่วมกันสร้างอนาคต ไม่ใช่ช่วงชิงอำนาจระยะสั้น

ที่

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

สมัครสมาชิก: ส่งความคิดเห็น (Atom)

นิยมโมเดล: แนวโน้มนโยบาย พปชร.คุ้มครองพระพุทธศาสนา ในการเลือกตั้งปี 2569

บทวิเคราะห์เชิงลึก: พลวัตและทิศทางนโยบายการอุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนาของพรรคพลังประชารัฐในการเลือกตั้งทั่วไป พ.ศ. 2569: กรณีศึกษาทัศนะแ...