ฉันนั่งตกปลาในบ่อเพื่อน
ทำหน้าเจื้อนเจื้อนไม่แยแส
จะปลาตัวดำขาวฉันไม่แคร์
แน่แน่มีบวกสองร้อยห้าสิบ
ก็นี่หละนะเมืองสาระขัน
ก็ห่ำหันกันไปทุกถิ่นที่
แปดเปื้อนมาไม่มีชิ้นดี
ประชาชีต้องซอกซ้ำอุรา
ต้อนนี้ชาวประชาชาจะบ้าแล้ว
ต้องเข้าไปหาขุดแห้วประทังชีพ
ต้องจ่ายหนี้สินทุกวันเป็นอาจิน
ต้องน้ำตารินมีใครหนอเป็นผู้นำ
จะหวังพึ่งน้ำบ่อหน้าก็คงยาก
ดูวจีซ้ำซากที่ดาหน้าขับขาน
ฟังทุกวันก็สุดแสนจะลำคาญ
จะชื่นบานบ้างมีน้ำในบ่อกิน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น